Drodzy przyjaciele!
Kontynuujemy badanie zasad zniesienia w oparciu o teorię NeoWave (na podstawie słynnej książki Glenna Neely'ego Mastering Elliott Wave). W poprzednim artykule przedstawiłem tabelę identyfikacji zasad, dzięki której możecie zidentyfikować zasadę, którą musicie zastosować w konkretnej sytuacji rynkowej. Opisałem też warunki dotyczące pierwszej zasady (przeczytajcie ten artykuł).
Jeśli dotąd nie słyszeliście o teorii NeoWave, polecam zapoznać się z poprzednimi artykułami Glenna Neely'ego poświęconymi Opanowaniu Fali Elliotta:
Teoria Neo Wave. Część 1. Zasady tworzenia wykresów
Teoria Neo Wave. Część 2. Podstawowe informacje dotyczące Polifal i Etykiet Struktur
NeoWave. Część 3. Zasada zniesienia 1.
Dzisiaj omówię szczegółowo warunki zasady 2 zgodnie z książką Glenna Neely'ego Mastering Elliott Wave.
Teoria NeoWave Glenna Neely’ego. Druga zasada proporcji zniesienia i warunki stosowania zasady zniesienia 2
Artykuł obejmuje następujące tematy:
Zasada zniesienia 2
Fala m2 porusza się w kierunku przeciwnym do m1 i osiąga stosunek między 38,2% a 61,8% (wyłącznie) m1. Podczas pomiaru proporcji m0 do m1 wybieramy jeden z poniższych warunków i oznaczamy falę etykietami struktury odpowiadającymi danemu stanowi.
Warunek (a). mo wynosi mniej niż 38.2% fali m1.
Umieśćcie „:5” na końcu m1.
- Jeśli m4 nie przekracza końca m0, m1 może uzupełniać wzór korekty o złożoną formację, w której m2 jest falą x. Umieśćcie „x:c3” na końcu m2, a „:s5” - na końcu m1. Podstawowe wzory cenowe i etykiety struktur omówiłem w drugim artykule z serii NeoWave.
- Jeśli jednak m1 nie jest najkrótszą z trójek podczas porównywania m(-1), m1 i m3, najdłuższa z trójek wynosi około 161,8% (lub więcej) kolejnej najdłuższej fali na liście, a m4 wynosi co najmniej 61,8% m3, może powstać wzór Impulsu w m1 jako segment środkowy (trzeci element).
- Jeśli m0 składa się z więcej niż trzech monofal, a m1 osiąga początek m0 w tym samym czasie (lub krótszym), w którym utworzyła się mo, to prawdopodobnie m0 będzie końcem ważnego wzoru Elliotta.
- Jeśli m0 i m2 są powiązane stosunkiem cenowym 61,8% i są równe lub powiązane stosunkiem 61,8% w czasie, m(-1) wynosi 161,8% lub więcej fali m1, a m3 (grupa fal rozpoczynająca się od m3) jest dłuższa niż m(-1) w czasie, który jest nie dłuższy niż czas potrzebny do utworzenia m(-1), prawdopodobnie zobaczymy jedną z odmian bieżącej korekty. W tym przypadku dodajemy „[:c3]” po „:5” już na końcu m1 (pamiętajcie, że nawiasy oznaczają, iż to założenie jest wysoce prawdopodobne, a korekta jest korektą bieżącą, jeśli jest płaska, a fala b jest znacznie wyższa niż szczyt poprzedniego wzrostu). Bieżąca korekta najprawdopodobniej rozpocznie się na m0, a zakończy na m2. Będziecie mogli zidentyfikować odmiany bieżącej korekty po przeczytaniu moich kolejnych artykułów, w których wyjaśnię, jak grupować etykiety struktur. „:c3” może tutaj znajdować się w położeniu fali b bieżącej korekty lub może być falą x podwójnej korekty trójki.
Teraz chciałbym omówić dodatkowe okoliczności możliwe w tym momencie:
Jeśli m0 i m2 są z grubsza równe w czasie, stosunek m3 do m1 jest mniejszy niż 161,8%, a m(-1) jest dłuższa niż m0, m1 prawdopodobnie będzie elementem złożonej korekty, w tym fali x. Fala x może znajdować się w trzech położeniach:
- a. Jeśli m(-2) jest krótsza niż m(-1), fala x znajduje się na końcu m0;
- b. Jeżeli m4 wynosi 161,8% lub mniej m3, fala x występuje na końcu m2;
- c. Jeśli m0 wynosi 50% lub mniej niż m1, a m1 jest dłuższa niż m(-1) i m3, to prawdopodobnie fala x jest brakującą falą ukrytą w środku m1 (zakreślcie środek m1).
Zgodnie z tym wariantem wstawcie „x:c3?” na końcu m0 lub m2 albo w środku m1. Najmniej prawdopodobne jest położenie fali x w środku m1.
Jeśli m(-1) jest dłuższa niż m0, m0 jest krótsza niż m1, m3 nie jest najkrótszą z trzech fal m(-1), m0 i m1, a m3 (plus jedna jednostka czasu) jest w pełni zniesiona w trakcie czasu równemu lub krótszemu od tego, w którym uformowała się m3, m1 prawdopodobnie będzie trzecią falą we wzorze impulsu końcowego. Umieśćcie zatem „:c3” na końcu m1.
Zobaczmy na przykładzie, jak sprawdza się warunek (a) drugiej zasady zniesienia.
Sprawdźmy warunki drugiej zasady. Fala m2, zaznaczona na wykresie czerwoną linią, osiąga 50% m1 zaznaczonej zielonymi liniami (m1 jest złożona, jej początek i koniec zaznaczono czerwonymi kropkami). A zatem warunek drugiej zasady jest spełniony, gdy m2 znajduje się między 38,2% a 61,8% (wyłącznie) m1.
M0 wynosi mniej niż 38,25% m1. Stosujemy zatem warunek (a) drugiej zasady i na końcu m1 wstawiamy „:5”.
Na ostatnim etapie musimy wybrać akapit warunku (a) odpowiadający bieżącej sytuacji. M4 (turkusowa pozioma linia) nie przekracza poziomu m0 (różowa pozioma linia), tak więc m1 prawdopodobnie będzie końcem wzoru korekcyjnego w złożonej formacji. Jego fala x to m2, więc umieszczamy „x:c3” na końcu m2, a „:s5” - na końcu m1.
Dalsze warunki pierwszego akapitu warunku (a) nie są spełnione, ponieważ wyraźnie widać, że m1 jest dłuższa niż m(-1), a m3 wynosi więcej niż 161,8%.
Warunek (b). m0 wynosi co najmniej 38.2%, ale mniej niż 61.8% fali m1.
Wstawcie “:5” na końcu m1.
- Jeśli m4 nie przekracza końca m0, m1 może uzupełnić wzór korekty w złożonej formacji, w której m2 jest falą x, wstawcie „x:c3?” na końcu m2 i „:s5” na końcu m1.
- Jeśli m0 jest złożoną falą składającą się z więcej niż trzech monofal, a m0 jest w pełni zniesiona przez m1 w tym samym czasie lub krótszym niż ten potrzebny do utworzenia m0, m0 prawdopodobnie zakończy formację cenową. Umieśćcie „:5” na końcu m1.
- Jeśli m0 i m2 są mniej więcej równe pod względem ceny i czasu (lub powiązane stosunkiem 61,8%), m(-1) wynosi 161,8% m1 (lub więcej), m3 (lub grupa fal, którą zaczyna) jest większa niż m(-1) w czasie równym (lub krótszym) niż m(-1), może pojawić się odmiana bieżącej korekty. W tym przypadku wstawiacie „[:c3]” po „:5” na końcu m1. M0 prawdopodobnie rozpocznie bieżącą korektę, a m2 jest jej końcem. Rozpoczynając grupowanie etykiet struktur po przestudiowaniu kolejnych artykułów szkoleniowych z serii NeoWave, należy przede wszystkim określić rodzaj bieżącej korekty. „:C3” może znajdować się w miejscu fali b bieżącej korekty lub w miejscu fali x bieżącej korekty podwójnej trójki.
Przeanalizujmy teraz dodatkowe okoliczności, które mogą się pojawić w tej sytuacji.
Jeśli m0 i m2 są w przybliżeniu równe pod względem ceny i czasu, m3 nie wynosi 161,8% (lub więcej) m1, m4 przekracza poziom końca m3 (plus jedna jednostka czasu) w czasie, w którym powstała m3, m1 prawdopodobnie będzie elementem złożonej formacji. Podobnie jak w warunku (a), tutaj także istnieją trzy możliwe pozycje fali x:
- a.na końcu fali m0;
- b.na końcu m2;
- c.w środku m1 (ukryta fala x).
Ukryta fala x pojawi się z większym prawdopodobieństwem wtedy, gdy m3 będzie wynosić mniej niż 61,8% m1. Powinniście wstawić „x:c3” w możliwych punktach pozycji fali x, następnie w procesie przegrupowywania monofal ustawiamy etykietę w najbardziej prawdopodobnym punkcie (zasady grupowania omówię w następnych artykułach ).
Jeżeli część przedziału cenowego m2 jest dzielona przez m0, a m0 i m2 różnią się co najmniej o 61,8% w czasie, jeżeli m1 nie jest najkrótszą falą w porównaniu z m3 i m(-1), a po m3 rynek powraca na początek m1, m1 może mieć wartość „:sL3”, która jest częścią wzoru końcowego.
Przeanalizujmy warunek (b) na przykładzie.
Sprawdźmy wymagania drugiej zasady zniesienia. Fala m2 (zaznaczona na wykresie zieloną linią, jej początek i koniec zaznaczono czerwonymi kropkami) wynosi ponad 38,2% m1. A zatem druga zasada jest spełniona.
Fala m0 wynosi nieco mniej niż 50% m1. W związku z tym warunek (b) zasady 2 zniesienia jest spełniony. Umieszczamy zatem „:5” na końcu m1.
Wybieramy akapit odpowiadający naszej sytuacji i umieszczamy odpowiednie etykiety struktur M4 (koniec fali zaznaczony jest różową poziomą linią). M1 prawdopodobnie dobiegnie do końca wzoru korekcyjnego w złożonej formacji. Fala x w tym wzorze to m2, więc umieszczamy „x:c3?” na końcu m2 i „:s5” na końcu m1.
Warunek (c). m0 wynosi co najmniej 61.8%, ale mniej niż 100% m1.
Wstawiamy “:5” na końcu m1.
1. Jeśli m4 nie przekracza końca m0, to m1 prawdopodobnie będzie końcem płaskiej korekty w złożonej formacji. Fala x w tym wzorze to m2, więc umieszczamy „x:c3” na końcu m2, a „:s5” na końcu m1.
Jeśli „:5” jest używana jako preferowana etykieta struktury, m1 prawdopodobnie będzie końcem nieregularnej płaskiej korekty lub zygzakiem bieżącej korekty (opiszę te wzory szczegółowo w kolejnych artykułach szkoleniowych, na razie wystarczy zaakceptować fakt, że m1 zamyka zygzak lub flat), albo może to być element złożonej korekty, której fala x znajduje się na końcu fali m0 lub m2:
- a. Jeśli m(-2) jest krótsza niż m(-1), fala x mieści się w granicach m0. Ten scenariusz jest bardziej prawdopodobny, jeśli m(-4) jest dłuższa niż m(-3);
- b. Jeśli m(-2) jest dłuższa niż m(-1), fala x znajduje się w obrębie m2. Poza tym m1 powinna wynosić co najmniej 38,2% m(-1). Fala x najprawdopodobniej będzie zawarta w m2, jeśli m1 będzie wynosić co najmniej 61,8% m(-1).
2. Jeśli m(-1) jest dłuższa niż m0, ale wynosi mniej niż 261,8% m1, m3 jest krótsza niż m1, a po m3 rynek szybko wraca na początek m1 (lub poza nią), m3 może być zwieńczyć wzór końcowy. Wstawiamy zatem „:c3” na końcu m1.
3. Jeśli m0 składa się z więcej niż trzech monofal, a m1 wykracza poza koniec m0 w tym samym czasie (lub krótszym), niż ten potrzebny do utworzenia się m0, to prawdopodobnie m0 będzie końcem ważnego wzoru Elliotta. Umieszczamy „:5” na końcu m1.
4. Jeżeli m2 (plus jedna jednostka czasu, czyli okres między dwoma punktami podstawowej monofali) jest całkowicie zniesiona w tym samym czasie (lub krótszym), w jakim powstała m2, m3 jest dłuższa i bardziej pionowa niż m1, m(-1) wynosi nie więcej niż 161,8% m1, m2 prawdopodobnie zakończy bieżący trójkąt (trójkąt, w którym fala b jest dłuższa niż fala a, a fala d jest dłuższa niż fala c). W tym przypadku umieszczamy „:sL3” na końcu m1.
- a. Jeśli m3, będąca tak zwanym wypchnięciem z trójkąta, jest w pełni zniesiona przez m4, a m4 tworzy się szybciej niż m3, mamy trójkąt ograniczający.
- b. Jeśli m3 nie jest w pełni zniesiona przez m4 lub jest znoszona przez dłuższy czas, niż ten potrzebny do utworzenia się m3, a m4 jest w pełni zniesiona przez następną falę, mogą wystąpić dwie opcje: m3 będzie albo częścią piątego segmentu końcowej formacji albo będzie to trójkąt nieograniczający (więcej o trójkątach ograniczających i nieograniczających napiszę w kolejnych artykułach).
5. Jeśli m3 i m(-1) wynoszą co najmniej 161,8% m1, m2 może zakończyć tzw. nieregularną porażkę. W tym przypadku ustawiamy „:c3” na końcu m1.
Przeanalizujmy na przykładzie warunek (c) drugiej zasady zniesienia.
Fala m2 (zaznaczona na wykresie zieloną linią, jej początek i koniec zaznaczono czerwonymi kropkami) to około 50% m1, czyli więcej niż 38,2%, ale mniej niż 61,8% m1. Zatem wymogi drugiej zasady są spełnione.
Fala m0 wynosi nieco mniej niż m1. Zatem warunek (c) drugiej zasady jest spełniony. Na końcu m1 wstawiamy „:5”.
Wybierzmy odpowiedni akapit warunku (c). M(-1) jest dłuższa niż m0, ale nawet wizualnie widać, że wynosi mniej niż 261,8% m1, m3 jest krótsza niż m1, a po m3 rynek szybko wraca na początek m1 (turkusowa linia pozioma ) lub wychodzi poza nią (różowa linia oznacza koniec spadku). A zatem, zgodnie z drugim akapitem warunku (c), m3 może zakończyć wzór końcowy. Umieszczamy „;c3” na końcu m1.
Warunek (d). m0 znajduje się między 100% a 161,8% (łącznie) m1.
- Jeśli m2 potrzebuje tyle samo czasu (lub więcej) co m1, lub m2 potrzebuje tyle samo czasu (więcej) niż m3, umieszczamy „:5” na końcu m1.
- Jeśli m2 (plus jedna jednostka czasu) jest w pełni zniesiona w tym samym czasie (lub dłuższym), w którym powstała, m3 jest dłuższa i bardziej pionowa niż m1, m0 i m1 potrzebują podobną ilość czasu (w ramach 61,8%), m2 wynosi co najmniej 61,8% czasu potrzebnego m0 lub m1, a m0 wynosi więcej niż 138,2% m1, m2 może skutkować awarią C Flat (wyjaśnię ten wzór w kolejnych artykułach) . W tym przypadku umieszczamy „:c3” na końcu m1.
- Jeśli m3 jest dłuższa i bardziej pionowa niż m1, m4 wynosi co najmniej 61,8%, ale mniej niż 100% m3, m(-3) jest dłuższa niż m(-2), m(-2) lub m(- 1) jest dłuższa niż m0, m0 ma na liście struktur „:c3”, m1 może być przedostatnią falą w kurczącym się trójkącie. Dodajcie „:sL3”.
- Jeśli m3 jest krótsza niż m1, m3 jest zniesiona o co najmniej 61,8%, m1 potrzebuje mniej czasu niż m0, a m2 potrzebuje tyle samo czasu (lub więcej), m1 prawdopodobnie będzie elementem potrójnego zygzaka, który jest zakończony przez m3. W tym przypadku umieszczamy „:5” na końcu m1.
Zobaczmy na przykładzie, jak został spełniony warunek (d).
Fala m2 (zaznaczona czerwoną linią) wynosi więcej niż 38,2%, ale mniej niż 61,8% m1. Główny wymóg drugiej zasady jest spełniony.
Fala m0 wynosi między 100% a 161,8% m1. Zatem warunek (d) zasady 2 jest spełniony.
W naszym przykładzie są spełnione dwa akapity warunku (d). Po pierwsze, m2 (niebieska strefa na wykresie) potrzebuje tyle samo (lub więcej) czasu do utworzenia się co m1 (zielona strefa) i m3 (czerwone strefy). Umieszczamy zatem „:5” na końcu m1.
Po drugie, widzimy, że m3 jest krótsza niż m1, m3 jest zniesiona o więcej niż 61,8%, m1 tworzy się szybciej niż m0, a formowanie m2 zajmuje znacznie więcej czasu niż w przypadku m1. Zatem m1 prawdopodobnie będzie elementem zygzaka zakończonego m3. Umieszczamy więc „:5” na końcu m1.
Warunek (e). m0 wynosi więcej niż 161.8% m1.
Niezależnie od sytuacji rynkowej, najczęściej stosowaną etykietą struktury m1 jest „:5”, która jest umieszczana w pobliżu punktu końcowego.
Jeśli m1 jest dłuższa i bardziej pionowa niż m3, etykieta struktury „:5” jest jedyną słuszną alternatywą.
Jeśli początek m2 (plus jedna jednostka czasu) zostanie całkowicie odtworzony w tym samym czasie (lub krótszym), w którym powstała, m3 jest dłuższa i bardziej pionowa niż m1, a m(-1) i m1 nie dzielą się w tym samym przedziale cenowym, najbardziej prawdopodobnym scenariuszem jest złożona korekta z brakującą falą x w środku m0. Ostatnim segmentem takiej korekty będzie prawdopodobnie m2. W tym przypadku dodajemy „:с3” do listy struktur m1, zakreślamy również środek m0 (najlepiej na końcu m1). Po prawej stronie kółka znajduje się „x:c3”, po lewej stronie wstawiamy „:5”.
Fala m2 (zaznaczona na wykresie zieloną linią) wynosi ponad 38.2%, ale mniej niż 61.8% fali m1. A zatem wymogi drugiej zasady zostały spełnione.
Fala m0 wynosi ponad 161.2% m1. A zatem warunek (e) drugiej zasady został spełniony.
Fala m3 jest krótsza i mniej pionowa niż m1. W takim przypadku etykieta struktury “:5” jest jedynym słusznym rozwiązaniem. Dodatkowy wymóg warunku (e) nie został spełniony.
To wszystko na dziś. W kolejnym artykule szkoleniowym zajmę się trzecią zasadą zniesienia, która da nam więcej informacji dotyczących wzorów fal Elliotta.
Dbajcie o siebie i swoje pieniądze!
Subskrybujcie mnie i czytajcie nowe artykuły jako pierwsi!
Życzę powodzenia i dużych zysków!
P.S. Podobał się mój artykuł? Udostępnij go w sieciach społecznościowych, najlepszy sposób na podziękowanie:)
Wykres cen BTCUSD w czasie rzeczywistym
Treść tego artykułu stanowi wyłącznie prywatną opinię autora i może nie pokrywać się z oficjalnym stanowiskiem LiteForex. Materiały publikowane na tej stronie mają wyłącznie charakter informacyjny i nie mogą być traktowane jako porada inwestycyjna ani konsultacja w rozumieniu dyrektywy 2014/65/UE.
Zgodnie z przepisami prawa autorskiego artykuł ten jest chronionym obiektem własności intelektualnej, co obejmuje zakaz kopiowania i rozpowszechniania bez zgody.
