Artykuł obejmuje następujące tematy:
Teoria Fali Neo autorstwa Glenna Neely'ego. Polifale: etykiety struktur i organizacja
Drodzy przyjaciele!
W poprzednim artykule szkoleniowym opisałem podstawowe zasady identyfikacji monofal. Zanim zajmiemy się zasadami cofania, chciałbym wyjaśnić podstawowe zasady wzorów fal opisanych w książce Mastering Elliott Wave autorstwa Glenna Neely'ego, wyjaśnię również etykiety struktur falowych. Teoria fal Elliotta pomoże wam przeprowadzić dokładną analizę techniczną i odnieść sukces w handlu akcjami, walutami, kryptowalutami oraz surowcami.
Podstawowe informacje o polifalach i ich budowie
Wzory falowe to uporządkowane serie monofal, które dzielą się na dwie logiczne klasy: impulsy i korekty. Jeśli czytaliście moje poprzednie artykuły dotyczące teorii fal Elliota, na pewno znacie pojęcia fal impulsowych i korekcyjnych.
Impulsy
W teorii NeoWave impulsy muszą podlegać następującym regułom:
- Wzory impulsowe zwykle składają się z pięciu oddzielnych segmentów, które są oznaczone numerami od 1 do 5 i spełniają warunki wzorów trendu lub wzorów końcowych. Wzór trendu to wzór, którego projekcje fal 2 i 4 nie nakładają się. Wzór końcowy to wzór falowy, w którym rzuty fal 2 i 4 zachodzą na siebie. Omówię te pojęcia bardziej szczegółowo w części poświęconej zasadom nakładania się.
- Trzy z tych segmentów muszą rozwijać się w tym samym kierunku.
- Drugi odcinek (fala) porusza się w przeciwnym kierunku niż pierwszy, ale nie osiąga punktu początkowego pierwszej fali.
- Trzeci odcinek (fala) powinien być dłuższy niż druga fala i nie może być najkrótszym spośród fal 1, 3 i 5.
- Piąty segment jest niemal zawsze dłuższy niż czwarta fala i musi stanowić co najmniej 38,2% czwartej fali. Jeśli jej długość wynosi od 38,2% do 100% (nie licząc) czwartej fali, piąta fala uznawana jest za nieudaną.
Wykres BTCUSD pokazuje impuls. Początek i koniec każdej fali są zaznaczone czerwonymi kropkami, numery segmentów znajdują się blisko ich punktów końcowych.
Pamiętajcie o tym, że jedna z fal impulsowych (1,3 lub 5) jest wydłużona, jest dłuższa i bardziej złożona niż pozostałe fale. W naszym przykładzie piąta fala prawdopodobnie zostanie przedłużona.
Projekcje cenowe fal 2 i 4 częściowo pokrywają się (obszary niebieskie i zielone), więc badany wzór fal jest wzorem końcowym.
Korekty
Jeśli jeden z powyższych warunków nie jest spełniony, akcja cenowa jest korygująca. W związku z tym korekty to wzorce fal pojawiające się między impulsami. Mogą być proste lub złożone. Prosta korekta składa się z trzech lub pięciu monofal oznaczonych łacińskimi literami od „a” do „e”. Złożone korekty składają się z kilku prostych korekt, które są połączone przez łączenie fal lub fale X.
Istnieją trzy podstawowe rodzaje prostych korekt:
Flaty. Flat może znajdować się między dwiema poziomymi liniami narysowanymi między wyżem a niżem fali. W zwykłym flacie inne fale nie przebiją się przez te poziomy. Penetracja może mieć miejsce wtedy, gdy występują silniejsze (dłuższe) fale.
Wykres pokazuje flat znajdujący się między poziomymi różowymi liniami poprowadzonymi od wyżu do niżu fali a. Początkowe i końcowe punkty odcinków są zaznaczone czerwonymi kropkami. Wyróżniające litery znajdują się w pobliżu punktów końcowych segmentów.
Zygzaki. Składają się również z trzech fal, ale charakteryzują się bardziej intensywnymi ruchami cenowymi.
Zmniejszając skalę poprzedniego wykresu, zobaczymy, że korekta, którą analizowaliśmy powyżej, poprzedzona jest zygzakiem (podstawowe etykiety fal pozostawiłem w prostych wzorach jako litery a, b, c). Oba wzory są połączone falami X. Fala Z może nie być tak wyraźna, jak w przykładzie, może wyglądać jak jedna z monofal.
Trójkąty. Te korygujące wzory można umieścić między kurczącymi się lub rozszerzającymi się liniami. Linie są budowane według tak zwanych punktów dotyku, które mogą być dowolnymi 4 punktami z 6 wyżów lub niżów segmentów.
Powyższy wykres przedstawia przykład trójkąta. Zauważcie, że w tym przypadku początek i koniec fali e znajdują się poza obszarem między dwiema kurczącymi się liniami. W pierwszym przypadku punkt początkowy fali a nie jest na tyle istotny, aby narysować granice trójkąta. W drugim przypadku fala e przenika przez granicę.
Istnieje wiele rodzajów trójkątów: kurczące się, rozszerzające, ograniczone, nieograniczone, poziome, nieregularne, motywacyjne. Rodzaje trójkątów omówię bardziej szczegółowo w części poświęconej Zasadom Cofania.
Etykiety struktur
Zanim szczegółowo omówię zasady cofania, chciałbym skupić się na etykietach struktur, które widzieliście już w sekcji poświęconej pierwszemu warunkowi Aspektu-1. Jednym z elementów budzących wiele pytań jest tak zwany wskaźnik pozycji - litery „c”, „F”, „L” itd., poprzedzające trójki („:3”) i piątki („:5”), które traderzy znający teorię fal Elliota, rozumieją lepiej.
Istnieją dwa rodzaje etykiet struktur:
- Etykiety struktur bazowych bez identyfikacji pozycji;
- Etykiety pozycjonowanych konstrukcji poprzedzone są wskaźnikami pozycji, które identyfikują pozycję każdego segmentu w ramach standardowego wzorca, na przykład „:F3” lub „:s5”.
Jeśli badana fala zawiera listę struktur składającą się z kilku etykiet struktur, wskaźnik pozycji pomoże wam wybrać niezbędną alternatywę i przenieść wzór do pojedynczego etykietowania. Gdy fale na wykresie zawierają po jednej etykiecie struktury, mogą zostać wykorzystane do zidentyfikowania punktów początkowych i końcowych wzorów fal.
Neely sugeruje podzielenie etykiet struktur na dwa sposoby, używając „-” lub „++”. Znak „-” służy do oddzielenia elementów tych samych ustandaryzowanych wzorców cenowych. Znak „++” służy do oddzielenia dwóch ustandaryzowanych wzorów fal i fal x, pojawiających się między nimi w złożonych korektach.
Podstawowe etykiety struktury
“:3”
Ten znak oznacza trójkę, jakąkolwiek falę korekcyjną w zygzakowatym, płaskim trójkącie, jeśli nie znacie jej pozycji w sekwencji.
“:3” (podkreślona)
To tzw. ostatnia trójka w ramach złożonej korekty, ostatni segment. Jeśli w złożonej korekcie znajduje się trójkąt, najczęściej będzie to ostatnia trójka.
“:5”
Etykieta struktury „:5” jest skrótem dla każdej fali impulsu, która nie jest końcem wzoru fali Elliotta. Piątka może być pierwszą falą w impulsie, zygzakiem, centralnym elementem impulsu albo złożoną korektą.
Analizując pierwszą piątkę w formacji należy pamiętać o tym, że długość kolejnej fali powinna być większa niż 61,8% pierwszej piątki, po czym cena musi przekroczyć poziom punktu końcowego piątki. Jeśli ten warunek nie jest spełniony, a „:5” nie jest jedyną etykietą na liście struktury badanej fali, należy ją usunąć.
Etykiety struktur ze wskaźnikami pozycji
“:F3”
Etykieta struktury „:F3” wskazuje pierwszą trójkę (Pierwsze 3). Trójki to wzory złożone z trzech segmentów, na przykład zygzaków lub flatów. Etykieta „:F3” oznacza falę, która jest pierwszym segmentem w złożonej korekcie lub falę pojawiającą się między dwoma impulsowymi piątkami. Jeśli pierwsze dwie trójki pojawią się obok siebie, druga rozpoczyna nowy wzór (mniejszego stopnia). Analizując falę, zakreślcie początki obu fal „:F3”, ale nie łączcie punktów, dopóki druga „:F3” nie stanie się elementem polifali składającej się z fal następujących po drugiej „:F3”.
“:c3”
Ta etykieta oznacza środkowe trójki (Środkowe 3). Fale oznaczone jako „:c3” nigdy nie mogą rozpocząć ani zakończyć sekwencji, więc nigdy nie następują po nich gwałtowne ruchy cenowe.
Poza tym, jeśli jedną z etykiet pierwszej lub ostatniej fali w sekwencji jest „:c3”, etykietę można usunąć z listy. Jeśli „:c3” występuje jako element jednego z prostych wzorów cenowych, należy zakreślić początek „:F3”.
“x:c3”
Ta etykieta struktury jest skrótem „środkowej trójki (3) w położeniu fali x”. Fala z taką etykietą nigdy nie może rozpocząć ani zakończyć sekwencji. Tak więc, gdy po „x:c3” następuje duży gwałtowny ruch (w stosunku do otaczającej aktywności), prawie zawsze jest to fala a nieograniczającego trójkąta.
„X:c3” pojawia się między standardowymi wzorami Elliota jako fala łącząca, łączy pojedyncze korekty tworząc większe formacje. Tak więc, jeśli „x:c3” jest alternatywną etykietą na liście etykiet struktur dla pierwszej lub ostatniej fali w sekwencji, można ją usunąć z listy struktur.
Należy również wziąć pod uwagę to, że fala „x:c3”, z wyjątkiem rzadkich przypadków, nie może mieć bardziej złożonej struktury niż poprzednie i kolejne ustandaryzowane wzory.
“:sL3”
Ten skrót struktury oznacza „przedostatnią trójkę (3)”. „:sL3” nigdy nie rozpoczyna ani nie kończy wzorca Fal Elliotta. Poza tym po „:sL3” zawsze pojawia się jej partner, etykieta „:L3”. Grupowanie etykiet „:sL3” - „:L3” zawsze wskazuje albo na trójkąt, albo na tworzący się wzór końcowy.
“:L3”
Ta etykieta struktury oznacza ostatnią trójkę (3). Może pojawić się po „:sL3” lub „:c3”.
Jeśli „:L3” jest najkrótszą falą we wzorze, wymaga całkowitego cofnięcia swojej własnej odległości cenowej (plus jedna jednostka czasu - tydzień, dzień, godzina, zgodnie z analizowanymi ramami czasowymi) w tym samym przedziale czasowym lub krótszym niż ten, w którym powstała „:L3”. Podobnie jak „:sL3”, „:L3” jest elementem trójkąta lub wzorem końcowym. Dlatego stosując zasady Konstrukcji Impulsu, możecie zdecydować, czy jest to wzór końcowy (jeśli akcja rynkowa jest zgodna z zasadami opisanymi powyżej), czy trójkąt (jeśli zasady nie są przestrzegane).
Wróćmy do trójkąta omówionego powyżej i dodajmy etykiety Struktury do każdego segmentu. Fala a jest pierwszą trójką (:F3), środkowe fale to środkowe trójki (:c3s), po nich pojawia się przedostatnia trójka (:sL3), a następnie ostatnia trójka (:L3).
“:s5”
Ta etykieta struktury to skrót „specjalnej piątki”. „:s5” jest zwykle elementem złożonego wzoru fal Elliota, w rzadkich przypadkach jest trzecim odcinkiem impulsu trendu z przedłużoną lub nieudaną piątą falą. Jeśli „:s5” jest pojedynczą etykietą na liście struktur, musi być połączona z etykietami struktury poprzednich fal. Mogą istnieć tylko dwie sekwencje fal poprzedzających, „:5-F3” i „F3-c3”.
“:L5”
To jest skrót „ostatniej piątki (5)”. L5 jest zawsze potwierdzeniem większego wzoru Elliotta lub zakończeniem wzorów większego stopnia. Minimalne potwierdzenie „:L5” wymaga, aby linia trendu narysowana na końcu m(-2) i m0 została przełamana w okresie równym okresowi „:L5” (plus jedna jednostka czasu).
Pamiętajcie, że zgodnie z Zasadą Pozycjonowania badana monofala jest oznaczona jako m1, poprzednie fale są oznaczone w porządku chronologicznym jako m0, m(-1), m(-2) itd. Przyszłe fale są oznaczone jako m2, m3 itd.
Fala „:L5” powinna być poprzedzona przez „F3” lub „c3”. Jeśli widzicie, że jest poprzedzona impulsem (:L5, :s5 lub :5), należy zakreślić końce obu fal (:L5 i impulsu).
Na powyższym wykresie fala m1 to ostatnia piątka. Sprawdźmy minimalne potwierdzenie. Rysujemy zieloną linię, łącząc końce m(-2) oraz m0 i wizualnie porównujemy okres formowania się m1 (zielony obszar) z czasem przebicia linii trendu, zaczynając od końca m1. Jak widać, linia trendu zostaje przełamana w krótszym czasie. Poza tym „:L5” jest poprzedzona przez „:c3” i „:F3”.
To wszystko na dziś. W kolejnym artykule szkoleniowym zajmę się Zasadami Cofania i wyjaśnię, kiedy można zastosować opisane powyżej etykiety struktur.
Dbajcie o siebie i swoje pieniądze!
Subskrybujcie mnie i czytajcie nowe artykuły jako pierwsi!
Życzę powodzenia i dużych zysków!
P.S. Podobał się mój artykuł? Udostępnij go w sieciach społecznościowych, najlepszy sposób na podziękowanie:)
Wykres cen BTCUSD w czasie rzeczywistym
Treść tego artykułu stanowi wyłącznie prywatną opinię autora i może nie pokrywać się z oficjalnym stanowiskiem LiteForex. Materiały publikowane na tej stronie mają wyłącznie charakter informacyjny i nie mogą być traktowane jako porada inwestycyjna ani konsultacja w rozumieniu dyrektywy 2014/65/UE.
Zgodnie z przepisami prawa autorskiego artykuł ten jest chronionym obiektem własności intelektualnej, co obejmuje zakaz kopiowania i rozpowszechniania bez zgody.
