Artykuł obejmuje następujące tematy:
Teoria Fal Neo Glenna Neely'ego. Podstawowe koncepcje. Podstawowe zasady i reguły budowania Fali Neo
Drodzy przyjaciele!
Istnieje wiele narzędzi do analizy rynków, od giełd po forex, opartych na teorii fal Elliotta. Te systemy analizy cen rynkowych są stosowane przez różnych uczestników handlu na giełdzie. Przestudiowaliśmy już klasyczne interpretacje teorii fal Elliotta zaproponowane przez Roberta Prechtera oraz Billa Williamsa, a zatem muszę wspomnieć też o bardziej nowoczesnym i rewolucyjnym podejściu Fali Neo opracowanym przez analityka finansowego Glenna Neely'ego.
To zupełnie nowe podejście do analizy fal, które zdaniem autora i jego zwolenników ma silniejsze zdolności predykcyjne w porównaniu z wcześniejszymi badaniami. Czy rzeczywiście tak jest, przekonamy się w trakcie badania teorii Fali Neo (NeoWave). Zaczniemy od odpowiedzi na główne pytania, które nie zostały opublikowane przed napisaniem książki Glenna Neely'ego Mastering Elliott Waves.
Czym są fale, monofale i fale złożone?
Co ciekawe, w książkach Elliotta i jego zwolenników mamy teraz jasną definicję fali, na której opiera się cała teoria. Neely definiuje falę jako linię prostą o dowolnej długości poruszającą się w dowolnym kierunku, z wyjątkiem pionu. Fale wynikają z braku równowagi w liczbie zleceń kupna i sprzedaży na rynku. Neely wprowadził również zupełnie nowy termin Monofali, która jest rodzajem budulca wszystkich wzorów falowych. Monofala jest najprostszym rodzajem fali, jest ruchem cenowym od jednej zmiany kierunku ceny do następnej.
Monofala jest zaznaczona na wykresie niebieską linią, żółta linia oznacza ruch w przeciwnym kierunku. Monofala może być częścią wykresu cenowego o dowolnej długości, na którym cena porusza się w tym samym kierunku przed tą częścią, a po niej następuje zmiana akcji cenowej.
Wyidealizowana monofala jest linią prostą, ale w praktyce występuje rzadko.
Na powyższym wykresie niebieskie linie oznaczają ruch cenowy z wieloma nieistotnymi zmianami kierunku ceny. Ruch ten można nazwać monofalą, dopóki nie nastąpi zmiana ogólnego kierunku, ma to miejsce wtedy, gdy ruch w górę zmienia się na ruch w dół (zaznaczony pomarańczową linią).
Neely nazywa kombinację trzech lub pięciu fal składajacych się z monofali polifalą, fala zawierająca trzy lub pięć polifal jest multifalą, a połączenie trzech lub pięciu multifal jest makrofalą. Wzorce wyższego stopnia nazywane są również makrofalami, dlatego autor odchodzi od klasycznej hierarchii opisanej w artykule poświęconym stopniom fal.
Zasady budowania wykresów
Jedną z głównych różnic między Mastering Elliott Wave Glenna Neely'ego a podejściami opisanymi przez Prechtera i Williamsa jest zasada budowania wykresów. Analityk opracował zupełnie nowy system analizy technicznej i zarządzania danymi, który teraz zbadamy.
W pierwszym etapie dzielimy wykres na kilka równych okresów.
W naszym przykładzie jednostki czasu będą sesjami dziennymi zaznaczonymi na wykresie niebieskimi kropkowanymi liniami.
Następnie dzielimy określony okres na dwie części. Teraz musimy zdefiniować niż i wyż każdego okresu (nie połowy, ale całego dnia). Możecie używać wyżu i niżu z całego dnia i nakreślić je w kolejności, w jakiej się pojawiły.
Jeśli niż dnia jest pierwszy, stawiacie kropkę na środku pierwszej połowy (lewa część), w środku drugiej połowy (prawa strona) stawiacie kropkę odpowiadającą wyżowi. Jeśli sytuacja jest odwrotna i wyż dnia jest pierwszy, najpierw nakreślacie wyż, a potem niż.
Powyższy wykres przedstawia przykład takiej analizy. W pierwszym przedziale czasowym znajdującym sie z lewej strony najpierw pojawia się niż, więc nakreślamy niż w lewym okienku czasowym (pierwsza niebieska kropka na wykresie), a wyż w prawym okienku czasowym (niebieska kropka z prawej strony). Ta sama sytuacja ma miejsce następnego dnia. Trzeciego dnia wyż jest rysowany jako pierwszy w lewym okienku czasowym, a niż w prawym.
Teraz łączymy kropki linią i mamy wzór składający się z monofali.
Zauważcie, że niektóre monofale można połączyć w jedną falę. Są to dwie fale w obszarze zielonym i dwie fale w obszarze żółtym.
Jeśli chodzi o praktyczne zastosowanie metody Neely'ego, nie musimy ręcznie rysować układu. Jeśli zmienicie układ dziennych sesji w ustawieniach wykresu TradingView, zobaczycie automatyczny układ dziennych sesji, w którym możecie od razu nakreślić punkt początkowy i końcowy monofali.
Istnieje nawet prostszy sposób na zbudowanie wykresu za pomocą wskaźnika NeoWave V0, który można znaleźć w bibliotece Trading View.
Identifikacja punktu zerowego (początkowego) i skalowanie
Skuteczność analizy NeoWawe w dużej mierze zależy od właściwego wyboru punktu początkowego waszych obserwacji. W pierwszym etapie obserwujemy rynek i nakreślamy wykres miesięcznych wyżów i niżów w sposób, który opisałem powyżej.
Wyże i niże są na wykresie połączone niebieskimi liniami. Teraz należy określić monofalę, która znajduje się najbliżej centrum wybranego przedziału czasowego. 
Najpierw nareślamy wyż i niż dla badanego okresu. Wyż wynosi 17215 USD i jest zaznaczony zielonym kółkiem. Niż to 3204 USD. Oznaczyłem go czerwonym kółkiem.
Znajdujemy średnią arytmetyczną dwóch wartości.
(17215 + 3204)/2 = 10209
Zaznaczyłem ten poziom poziomą różową linią na wykresie. Teraz monofala jest wyraźna, jej punkt początkowy i końcowy znajdują się najbliżej środka całego przedziału cenowego, który właśnie zidentyfikowaliśmy.
Monofala przecina różową linię powyżej poziomu zerowego. Zanaczyłem ją różowym kółkiem na wykresie.
Będzie to punkt początkowy wykresu niższego stopnia. Jeśli na początku użyliśmy czterodniowego przedziału czasowego, przejdziemy teraz do wykresu czterogodzinnego. Neely uważa, że drugi wykres musi zawierać około 60 słupków.
Powyższy wykres przedstawia sekwencję 60 słupków rozpoczynającą się od punktu zerowego zidentyfikowanego wcześniej. Aby było to lepiej widoczne, zaznaczyłem ten punkt różowym kółkiem. Teraz musimy zidentyfikować ważny wyż i niż. W badanej sekwencji mamy ważny niż, zaznaczony na wykresie czerwonym kółkiem.
Teraz przechodzimy do dwugodzinnego przedziału czasowego i rysujemy wykres, który jest bardziej szczegółowy niż obecny. Punktem początkowym ostatecznego wykresu do analizy będzie ważny niż zaznaczony czerwonym kółkiem. Poza tym musimy przestrzegać zasady proporcji, którą wyjaśnię poniżej.
Jeśli chcecie, możecie zastosować inne ramy czasowe, które lepiej pasują do waszych planów. Najważniejsze jest przestrzeganie zasady proporcji, którą omówię poniżej.
Na ostatnim etapie sprawdzamy, czy uda nam się połączyć monofale, jeśli poruszają się w tym samym kierunku. Powyższy wykres przedstawia dwa takie przypadki (zaznaczone zielonymi obszarami), w których można połączyć dwie monofale w jedną formację.
Zasada proporcji
Skuteczność wizualnej analizy sytuacji rynkowej w dużej mierze zależy od wyglądu wykresu. W swojej książce Glenn Neely wprowadza koncepcję ideału, opartego na zasadzie fali Elliota, wykresu zgodnego z działaniem rynku.
Istnieją dwa rodzaje działań: akcje kierunkowe, składające się z szeregu monofal, które jako całość powodują wzrost lub spadek wartości rynku; Akcje bezkierunkowe, które często nazywamy trendem bocznym lub płaskim, które powodują natomiast stagnację rynku.
Akcje kierunkowe trwają do momentu, gdy długości spadkowych monofal są wyraźnie krótsze niż długości fal wznoszących się (w przypadku trendu niedźwiedziego jest odwrotnie). Poza tym druga monofala okresu kierunkowego nie jest dłuższa niż 61,8% pierwszej fali.
Powyższy wykres przedstawia fragment analizowanego wzoru, co jest przykładem Akcji Kierunkowej. Zielone kółko oznacza niż korekty. Jak widać, jest to 0,618. Kolejna korekta, której niż zaznaczony jest czerwonym kółkiem, przebiega dalej niż poziom 0.618, co sygnalizuje, że Akcja Kierunkowa powinna się wkrótce zakończyć.
W przypadku okresu bezkierunkowego druga fala zawsze cofa się o ponad 61.8% pierwszej monofali. Ponadto wszystkie fazy akcji bezkierunkowej muszą zostać cofnięte o co najmniej 61,8% (ze sporadycznym wyjątkiem jednej fazy i cofnięcia w serii monofali). Gdy cena wykracza poza zakres całego okresu Bezkierunkowego, zwykle oznacza to zakończenie Akcji Bezkierunkowej.
Powyższy wykres przedstawia akcję bezkierunkową. Celowo zaznaczyłem pierwsze cofnięcie różowymi liniami, aby pokazać, że można je postrzegać jako pojedynczą monofalę zgodnie z zasadą neutralności, którą omówię nieco później. W rezultacie pierwsze cofnięcie jest mniej więcej równe poprzedzającemu je ruchowi w górę. Kolejne cofnięcia są również znacznie dłuższe niż proporcja 0,618.
Ten wykres pokazuje sygnał zakończenia akcji bezkierunkowej. Kolejna akcja cenowa kończy się poniżej poziomu 1.618 (zaznaczonego czerwonym kółkiem) całego bezkierunkowego okresu (skrajne poziomy cenowe zaznaczone są czarnymi poziomymi liniami).
Efektywne wykorzystanie metody Neely'ego wymaga trzymania się prawidłowej proporcji ceny do czasu, co da nam kąt wzrostu lub spadku zgodnie z rodzajem zachodzącej sytuacji rynkowej. Jeśli jest to akcja kierunkowa, powinna przemieszczać się od lewego niżu do prawego wyżu lub od lewego wyżu do prawego niżu znajdujących się w rogu idealnego kwadratu. Innymi słowy, cena powinna rosnąć pod kątem około 45 stopni. Mogą występować niewielkie odchylenia (nie więcej niż 25% długości jednej strony kwadratu).
Gdy akcja jest bezkierunkowa, Neely zaleca skonstruowanie wykresu w taki sposób, aby okresy skierowane w górę i w dół obejmowały w przybliżeniu połowę idealnego kwadratu.
Powyższy wykres BTCUSD pokazuje odpowiednie proporcje akcji kierunkowych i bezkierunkowych. Kierunkowe monofale znajdują się na zielonych idealnych kwadratach. Z wyjątkiem nieznacznych odchyleń, zasada proporcji jest zachowana (przemieszcza się od lewej góry do prawegp dołu).
Akcja bezkierunkowa znajduje się w czerwonym kwadracie. Zwróćcie uwagę na to, że wszystkie monofale znajdują się w górnej połowie kwadratu.
Złożone monofale
Jak pokazują poprzednie przykłady, przedstawiłem monofale, które można połączyć w jedną falę. Jednak nie zawsze jest to wygodne, ponieważ niektóre informacje o ruchu cenowym zostają utracone.
Glenn Neely zaproponował alternatywny sposób etykietowania monofal. Sugeruje umieszczenie kropek na końcu badanej monofali i odpowiednio na początku następnej. W punktach, w których monofale są połączone ze sobą jako element złożonej formacji, takie kropki będą nieobecne, co oznacza, że ta sekwencja została połączona w jedną monofalę.
Zasada Neutralności
Większość monofal przemieszcza się po przekątnej do osi cenowej/czasu. Czasami mogą występować monofale postępujące bardziej poziomo niż pionowo. Aby zidentyfikować taką falę, należy wpasować ją w idealny kwadrat i narysować ukośną linię od punktu początkowego pod kątem 45 stopni. Zasada neutralności jest brana pod uwagę wtedy, gdy akcja cenowa porusza się poniżej tej ukośnej linii (w ruchu wzrostowym) lub ponad nią (w ruchu spadkowym), w przeciwnym razie zasada neutralności nie jest brana pod uwagę. Dlatego, jeśli monofale tworzą się pod kątem mniejszym niż 45 stopni, falę można uznać za poziomą.
Zobaczmy sekwencję trzech monofal, o których wspomniałem wcześniej (zaznaczonych różowymi liniami). Centralna monofala wygląda jak akcja pozioma. Aby sprawdzić, czy jest to prawdziwa akcja pozioma, narysowałem idealny zielony kwadrat i ukośną linię od początku badanej monofali. Jak widać, kąt akcji cenowej jest mniejszy niż 45 stopni, a zatem należy wziąć pod uwagę zasadę neutralności. W praktyce nie będziecie musieli zawsze rysować skomplikowanych wykresów, aby zidentyfikować rodzaj każdej monofali, ponieważ najczęściej można to ocenić wizualnie.
Pozioma akcja cenowa może oddzielić dwie fale poruszające się w tym samym lub przeciwnych kierunku
Gdy akcja pozioma oddziela monofale poruszające się w przeciwnym kierunku, odnosimy się do Aspektu-1 zasady neutralności. Aspekt-1 oznacza, że pierwsza monofala kończy się w końcowym punkcie okresu poziomego, który znajduje się powyżej lokalnego niżu lub poniżej lokalnego wyżu. Oznacza to, że w pewnym sensie przesuwamy wyidealizowany szczyt pierwszej monofali do punktu końcowego drugiej fali, która reprezentuje działanie poziome. Poza tym należy pamiętać o tym, że pozioma akcja nie powinna być większa niż 38,2% poprzedniej monofali (pierwszej z lewej strony). Poza tym cofnięcie po działaniu poziomym (trzecia monofala we wzorze) powinno wynosić co najmniej 61,8% pierwszej monofali.
Oczekiwana akcja pozioma znajduje się w różowym kwadracie na powyższym wykresie. Ponieważ biegnie nad różową przekątną idealnego kwadratu, jego kąt jest mniejszy niż 45 stopni i jest to naprawdę akcja pozioma. Kolejny warunek, mówiący o tym, że cofnięcie po akcji poziomej powinno wynosić co najmniej 61,8% pierwszej monofali, jest również spełniony w tym przykładzie. Spełniony jest także warunek oznaczający, że akcja pozioma powinna być mniejsza niż poprzednia monofala. W związku z tym możemy stwierdzić, że przestrzegany jest tutaj aspekt-1 zasady neutralności.
Aspekt-2 zasady neutralności, według Neely'ego, mówi, że kiedy pozioma (lub prawie pozioma) akcja cenowa oddziela dwie fale poruszające się w tym samym kierunku, akcję poziomą można zignorować, pozostawiając tylko większą monofalę. Wygodniej będzie przeanalizować wzór, jeśli formacja jest podzielona na trzy mniejsze monofale i ta interpretacja jest również do przyjęcia.
Wracając do poprzedniego przykładu, możemy przeanalizować strukturę zaznaczoną różowymi liniami jako pojedynczą dużą monofalę, na co wskazują czerwone kropki na wykresie, lub jako połączenie trzech mniejszych fal.
Nie należy jednak stosować Aspektu-2 zasady neutralności, gdy akcja pozioma jest skierowana w kierunku przeciwnym do fal poprzedzających i kolejnych.
Zasada względnego położenia fal (zasada identyfikacji)
Podobnie jak Prechter i Williams, Neely oferuje oznaczanie monofali liczbami, zaczynając od 1 zgodnie z ich chronologią; dzieli również ruchy cenowe na Impulsowe i Korekcyjne. Możecie przeczytać więcej o impulsach i falach korekcyjnych w moich poprzednich artykułach.
Jeżeli fala nie ma charakterystycznych cech, jej strukturę określa się na podstawie struktury poprzedzającej i kolejnej fali. W trakcie analizy obecna fala jest oznaczona jako m1, poprzednia to m0, a kolejna to m2.
Zasada względnego położenia mówi, że fale poprzedzające i kolejne mają strukturę podobną do fali bieżącej. Zobaczcie przykłady.
Fala m1, którą teraz analizujemy, jest zaznaczona na wykresie jako fala zielona. Niebieskie linie oznaczają poprzednią falę oraz kolejne. Różowe poziome linie oznaczają wyż i niż monofali m1. Po przebiciu się ceny przez wyż m1 (zielone kółko na wykresie), m2 zakończyła się w najniższym punkcie, co zostało potwierdzone. Odwrotna sytuacja jest także słuszna wtedy, gdy punkt zakończenia m2 zostanie potwierdzony po przebiciu niżu m1 przez cenę.
Jeśli m2 przebije niż m1, a nie jest to zagęszczona grupa fal (koncepcja zostanie szczegółowo omówiona w kolejnych artykułach), to pierwszym odwróceniem akcji cenowej po przełamaniu niżu m1 (zielone kółko) jest punkt końcowy fali m2. Odwrotna teza jest również słuszna, gdy fala m2 przełamie wyż m1. Poza tym reguły te można wykorzystać w tej samej fali do analizy fali m0 i fal wcześniejszych.
Jeśli przed przebiciem ceny jednego z ekstremalnych poziomów M1, utworzyło się więcej monofal niż jedna, wówczas m0 i m2 można uznać za grupę monofal, zostaną one zaznaczone w tym przypadku jako mg0 i mg2. Najczęściej wspomniane grupy fal składają się z więcej niż pięciu prostych monofal, a liczba fal składowych w różnych grupach jest taka sama. Jeśli przed przebiciem wyżu lub niżu m1 przez cenę utworzyła się tylko jedna fala, fale m0 i m2 można zinterpretować tylko jako proste monofale.
Powyższy wykres przedstawia przykład, gdy jedna monofala zakończy się, zanim cena przekroczy niż m1. Miejsca styczności w obu przypadkach są zaznaczone zielonymi kółkami.
W efekcie zasadę pozycji fali można sprowadzić do jednej tezy: aby potwierdzić zakończenie fali z prawej strony m1 (przyszłych fal), cena powinna przebić się przez wyż lub niż poprzedniej fali; aby zidentyfikować punkty końcowe fal z lewej strony, musimy zidentyfikować w przeszłości ten moment, w którym cena przebiła skrajny poziom następnej monofali.
Zasada ta dotyczy nie tylko monofal m0 i m2, ale także grup fal mg0 i mg2, dotyczy również fal poprzedzających i kolejnych. W analizie musicie odwołać się do najbliższych wyżów i niżów.
Przeanalizujmy przykład z powyższego wykresu. Zielona ukośna linia oznacza monofalę m1, zielone poziome linie oznaczają jej wyż i niż. Gdy kolejna monofala, m2, przełamie pierwszy wyż skierowny w górę (zielone kółko), a następnie w dół, sygnalizuje zakończenie fali m2.
Kolejna fala, m3, przebija się przez niż i również zahacza o nowy niż zaznaczony różową poziomą linią. Gdy m4 zbliża się do poprzedniego niżu, m3 jest zakończona. Analizując kolejną monofalę, m5, będziemy szukać niższego niżu (różowa linia). Po zaktualizowaniu niżu (różowe kółko) mamy potwierdzenie, że m4 została zakończona.
Na tym zakończę pierwszy artykuł poświęcony teorii NeoWave. W kolejnych artykułach omówię bardziej interesujące koncepcje teorii, a mianowicie zasady cofnięcia i proporcje między długościami fal.
Dbajcie o siebie i swoje pieniądze!
Sybskrybujcie mnie i czytajcie nowe artykuły jako pierwsi!
Życzę powodzenia i dużych zysków!
P.S. Podobał się mój artykuł? Udostępnij go w sieciach społecznościowych, najlepszy sposób na podziękowanie:)
Wykres cen BTCUSD w czasie rzeczywistym
Treść tego artykułu stanowi wyłącznie prywatną opinię autora i może nie pokrywać się z oficjalnym stanowiskiem LiteForex. Materiały publikowane na tej stronie mają wyłącznie charakter informacyjny i nie mogą być traktowane jako porada inwestycyjna ani konsultacja w rozumieniu dyrektywy 2014/65/UE.
Zgodnie z przepisami prawa autorskiego artykuł ten jest chronionym obiektem własności intelektualnej, co obejmuje zakaz kopiowania i rozpowszechniania bez zgody.
