Drodzy przyjaciele!
W poprzednim artykule opisałem szczegółowo podstawowe i zaawansowane zasady logiki do analizy trójkątów. Jeśli nie czytaliście poprzednich artykułów z serii NeoWave, polecam przeczytanie wszystkich artykułów poświęconych teorii NeoWave opracowanej przez Glenna Neely’ego w książce Mastering Elliott Wave, zaczynając od pierwszego.
Teoria Neo Wave. Część 1. Zasady tworzenia wykresów
Teoria Neo Wave. Część 2. Podstawowe informacje dotyczące Polifal i Etykiet Struktur
NeoWave. Część 3. Zasada zniesienia 1.
Teoria NeoWave. Część 4. Zasada zniesienia 2.
Teoria NeoWave. Część 5. Zasada zniesienia 3.
NeoWave. Część 6. Zasada zniesienia 4. Warunki “a” i “b”
NeoWave. Część 7. Zasada zniesienia 4. Warunki “c”, “d” i “e”
NeoWave. Część 8. Zasada zniesienia 5. Warunki “a” i “b”
NeoWave. Część 9. Zasada zniesienia 5. Zasada zniesienia 6, warunek “a”.
NeoWave. Część 10. Zasada zniesienia 6. Warunki “b”, “c” i “d”
NeoWave. Część 11. Zasada zniesienia 7.
NeoWave. Część 12. Impulsy i zasady analizowania impulsowych wzorów fal
NeoWave. Część 13. Korekty. Zasady identyfikowania korekty.
NeoWave. Część 14. Trójkąty. Zasady identyfikowania trójkątów.
NeoWave. Część 15. Podstawowe i zaawansowane zasady logiki do analizy trójkątów
NeoWave. Część 16. Przedłużone zasady logiki dla dlatów i zygzaków.
Artykuł obejmuje następujące tematy:
Rozszerzone zasady logiki dla złożonych wzorów korekcyjnych zgodnie z teorią NeoWave Glenna Neely'ego. Wyjątki od reguł. Identyfikowanie wzorów fal.
Cały materiał w tym artykule jest oparty na moim własnym doświadczeniu w handlu kryptowalutami i na książce Glenna Neely'ego Mastering Elliott Wave.
Pamiętajcie, że zacząłem omawiać zasady dotyczące wzorów fal w Części 13 teorii NeoWave.
W tym poście zakończę wyjaśnianie zasad określających efekty po korekcie, czy inaczej mówiąc, działanie rynkowe po korekcyjnych wzorach fal. Efekt po wzorach korekcyjnych jest zwykle silniejszy niż po wzorach impulsowych.
Wyjaśnię również wyjątki od rozszerzonych zasad logiki, a także zasady użycia zaawansowanych etykiet postępu w ramach teorii NeoWave.
Podwójna kombinacja
Podwójna kombinacja prawie zawsze kończy się trójkątem, a w przypadku prostszych wzorów porażką fali C. Ten wzór może być całkowicie zniesiony w dwóch przypadkach:
- Jeśli podwójna kombinacja wieńczy końcowy wzór impulsowy z wydłużoną pierwszą, trzecią lub piątą falą lub inną większą formację. Jednak w tej sytuacji kombinacja podwójnej trójki jest rzadko zniesiona.
- Jeśli faza korekcyjna następująca po podwójnej kombinacji zakończy się poważną porażką C lub bieżącym trójkątem.
Podwójna kombinacja widoczna na powyższym wykresie składa się z zygzaka i płaskiej porażki C. Impuls następujący po badanej korekcie (zawiera na wykresie zielone świece) kończy się w punkcie (zaznaczonym niebieską linią) wyższym niż początek podwójnej kombinacji. Możemy więc założyć, że ten wzór zakończy się poważną porażką C lub bieżącą korektą.
Potrójna kombinacja
Ta formacja może składać się ze zwykłych lub wydłużonych flatów, zygzaków i trójkątów. Prawie zawsze ten wzór kończy się trójkątem. Występuje w trójkącie na końcowym impulsie. Jedna z dwóch fal X w tym wzorze może być trójkątem, ale ten warunek nie jest obowiązkowy. Prawie wszystkie potrójne kombinacje są zgodne z poniższymi zasadami:
- Pierwsze dwie korekty (ta, która rozpoczyna ruch i ta zaraz po pierwszej fali x) nie powinny być trójkątami.
- Jeśli potrójna kombinacja wystąpi w trójkącie, będzie to największa fala tego trójkąta pod względem ceny i prawdopodobnie również czasu.
- Potrójna kombinacja powinna zostać całkowicie zniesiona, jeśli jest to przedłużona piąta fala impulsu końcowego.
Powyższy wykres przedstawia potrójną kombinację. Dwie proste korekty, zygzak i porażka c, nie są trójkątami, jak tego wymagają powyższe zasady. Najpopularniejsze potrójne kombinacje to formacje zakończone trójkątem widocznym na wykresie, który nie jest zniesiony przez pojawiającą się po nim falę B. W naszym przypadku następna fala (pozioma niebieska linia) kończy się poniżej początku potrójnej kombinacji (pozioma różowa linia).
Podwójna trójka
Podwójne Trójki są spotykane najczęściej jako fale B w korektach, a czasami jako drugie fale w impulsach. Jak wynika z nazwy, formacja składa się z trzech fal głównych, a jej segmenty można zademonstrować za pomocą dowolnego wzoru korekcyjnego, który składa się z trzech fal podrzędnych. Najczęściej segmenty podwójnych trójek są reprezentowane przez zygzaki. Podwójna trójka przestrzega poniższych zasad:
- Im dłuższy jest ten wzór korekcyjny, tym intensywniejsze będzie działanie kolejnego ruchu na rynku.
- Impuls występujący bezpośrednio po podwójnej trójce (jeśli po nim następuje fala impulsowa) powinien wynosić co najmniej 161,8% poprzedniej fali impulsowej.
Powyższy wykres przedstawia podwójną trójkę, która składa się z dwóch kolejnych zygzaków z falą X pomiędzy nimi, która również jest zygzakiem.
Analizowana korekta jest mocno przedłużona i dlatego kolejna fala powinna charakteryzować się intensywną akcją rynkową. Poza tym, zgodnie z rozszerzonymi zasadami logiki, fala impulsowa po podwójnej trójce wynosi około 161,8% poprzedniej fali impulsowej.
Potrójna trójka
Te wzory występują niezwykle rzadko. Jeśli natraficie na podwójną trójkę, ruch impulsowy powinien wynosić co najmniej 261,8% poprzedniej fali impulsowej (jeśli w ogóle jest). Niemal zawsze podwójne i potrójne trójki zmierzają nieznacznie w kierunku przeciwnym do ostatniej fali.
Powyższy wykres przedstawia potrójną trójkę. Zwróćcie uwagę na to, że pierwszy segment to zygzak, a pozostałe dwa to flaty. Pierwsza fala X jest również zygzakiem, druga fala łącząca jest trójkątem. W teorii Elliotta obowiązuje zasada mówiąca o tym, że pierwsza fala x może być dowolnym wzorem korekcyjnym, z wyjątkiem poziomego trójkąta. Trzeci segment i druga fala mogą być praktycznie dowolnym wzorem korekcyjnym.
Zgodnie z rozszerzonymi zasadami logiki, impuls po potrójnej trójce powinien wynosić około 261,8% poprzedniego impulsu.
Wydłużone zasady logiki do analizy bieżących korekt
Bieżąca korekta
Pamiętajcie, że definicja i zasada konstrukcji bieżącej korekty zostały omówione w trzeciej części teorii NeoWave (patrz tutaj). Polecam zapoznanie się z tym artykułem, aby upewnić się, że go pamiętacie. Nie będę się teraz powtarzał i nie będę opisywał następstw tego rodzaju wzoru fal.
Zwykła bieżąca korekta
Ruch następujący po bieżącej korekcie musi być wydłużoną falą wzoru impulsowego lub wydłużoną falą C flata lub zygzaka. Fala impulsowa po bieżącej korekcie powinna wynosić ponad 161,8% poprzedniej fali impulsowej; często wynosi 261,8% lub więcej. Takie korekty rzadko prowadzą do powstania podwójnej lub potrójnej trójki.
Powyższy wykres przedstawia flata. Gdy fala C przebija się przez granice kanału narysowane wraz z wyżem i niżem fali A, mamy bieżącą korektę.
Ruch następujący po bieżącej korekcie jest wydłużoną falą impulsową. Jeśli chodzi o długość impulsu po bieżącej korekcie to mieści się on w przedziale od 161,8% do 261,8% poprzedniego impulsu.
Bieżąca korekta podwójnej trójki
Gdy się rozwija, ten wzór prawie nigdy nie jest poprawnie interpretowany. Większość analityków ignoruje najważniejszy aspekt poprawnego definiowania bieżącej korekty podwójnej trójki. Chodzi o ścisłe trzymanie się struktury falowej.
Bieżące wzory podwójnej trójki wskazują na dużą siłę większego trendu, mogą więc znajdować się na pozycji czwartej fali, po której następuje wydłużona piąta fala. Ruch po bieżącej korekcie podwójnej trójki musi być impulsowy. Impuls ten powinien przekraczać 161,8% lub nawet 261,8% poprzedniej fali impulsowej.
Powyższy wykres pokazuje bieżącą korektę podwójnej trójki. Jest to korekta bieżąca, ponieważ jej ostatni odcinek wychodzi poza granice kanału narysowane wraz z skrajnymi punktami pierwszego odcinka.
Zgodnie z rozszerzonymi zasadami logiki, bieżące korekty podwójnych trójek wskazywały na dużą siłę większego trendu. Tak więc impuls po tym wzorze powinien wynosić od 161,8% do 261,8% poprzedniej fali impulsowej.
Bieżąca korekta potrójnej trójki
Jest to najtrudniejszy wzór i do tego niezwykle rzadki. Jeżeli jednak natraficie na taką korektę, kolejny impuls powinien wynosić co najmniej 261,8% poprzedniej fali impulsowej.
Ponieważ ostatni segment potrójnej trójki znajduje się poza wyżem i niżem pierwszego segmentu, mamy tutaj bieżącą korektę.
Podobnie jak w przypadku zwykłej potrójnej trójki, rozszerzone zasady logiki mówią, że ruch impulsowy po bieżącej korekcie potrójnej trójki wynosi 261,8% poprzedniej fali impulsowej.
Wyjątki od reguł
Należy zauważyć, że jeśli badany wzór nie spełnia wszystkich wymagań dotyczących impulsów i korekt, nie oznacza to, że interpretacja jest całkowicie błędna. Mogą przecież wystąpić drobne błędy, na przykład niedokładna identyfikacja początku i końca fal podrzędnych we wzorze. Jest to szczególnie dotkliwe w przypadku zasad logiki. Wiele zasad może zostać naruszonych, chociaż jest to niezwykle rzadkie.
Naruszenie zasad można zaakceptować w następujących przypadkach:
- Na końcu multifali (multifale omówię w kolejnych artykułach szkoleniowych) lub w większym wzorze
- Fala kończy się rozszerzającym lub kurczącym się trójkątem.
- Analizowana formacja jest piątą falą lub falą C wzoru końcowego (trójkąta ukośnego) większego stopnia.
W teorii NeoWave istnieje zasada mówiąca o tym, że naruszenie jednej z ważnych zasad sygnalizuje, iż aktualnie rozwijający się wzór jest wzorem końcowym lub trójkątem. Jednak można naruszyć tylko jedną zasadę i tylko w jednym z powyższych przypadków.
Należy również zaznaczyć, że przyczyny prowadzące do naruszenia jednej zasady dość często powodują pojawienie się kolejnego naruszenia.
Załóżmy, że nie mamy zasady mówiącej o tym, iż żadna część trzeciej fali w impulsie nie powinna przełamać linii trendu 2-4, czyli linia trendu jest przełamana. Możemy zatem założyć, że obecnie powstaje końcowa fala impulsowa, co jest przyczyną przełamania linii trendu 2-4.
Jeśli wypychanie z trójkąta nie zatrzymuje się na poziomie strefy czasowej trójkąta, możemy założyć, że powstaje nieograniczający trójkąt lub wzór końcowy.
To wszystko, co chciałem napisać o rozszerzonych zasadach logiki.
Identifikowanie wzorów fal
W poprzednich artykułach omówiłem wzory fal w ramach teorii NeoWave, a także wyjaśniłem podstawy etykiet struktur na początku serii NeoWave, patrz teoria Neo Wave. Część 2. Podstawowe informacje dotyczące Polifal i Etykiet Struktur.
Opierając się na zasadach zniesienia, analizujcie wykres do momentu pojawienia się co najmniej jednej fali z dołączonym tylko „:L5” albo „:L3” (lub obydwoma). Po zidentyfikowaniu „:L5” lub „:L3” można rozpocząć procedury izolacji wzorów:
- Z lewej strony wykresu rozpocznijcie wyszukiwanie pierwszej fali, która zawiera tylko „:L5” albo „:L3”, lub obie etykiety. Gdy znajdziecie pierwszą taką falę, zakreślcie jej koniec jako prawdopodobne zakończenie wzoru Elliotta.
- Po zakończeniu fali, często w krótkim okresie czasu następuje dość silny ruch cenowy. Warunek ten można wykorzystać jako dodatkowy sygnał oznaczający, że zakreślona fala jest ostatnim segmentem wzoru Elliotta.
- Z zakreślonego punktu przesuńcie wstecz trzy etykiety struktur. Jeśli nowa fala zawiera tylko jedną etykietę i jest to jedna z następujących etykiet „:F3”, „x:c3”, „:L3”, „:s5” lub „:L5”, być może znaleźliście początek wzoru fali Elliotta. Zakreślcie zatem początek fali oznaczonej „:F3”. Jeśli jest to „x:c3”, „:L3” lub „:L5”, zakreślcie koniec fali.
- Jeśli trzecia fala wstecz ma więcej niż jedną etykietę struktury lub pojedyncza etykieta struktury, którą posiada, nie jest jedną z wymienionych powyżej, kontynuujcie cofanie się o jedną falę aż znajdziecie falę z jedną możliwością struktury, która jest też jedną ze struktur wymienionych powyżej.
- Następnie musicie policzyć fale tworzące formację. Jeśli liczba jest parzysta, kontynuujcie wyszukiwanie odpowiedniej fali z etykietą „:F3”, „x:c3”, „:L3”, „:s5” lub „:L5”. Jeśli wzór zawiera nieparzystą liczbę fal, jak wymagają tego wszystkie wzory Elliotta
- Następnie wróćcie do „:L5” lub „:L3”, które ostatnio zakreśliliście i przesuńcie się w czasie do przodu, aż dojdziecie do następnej fali oznaczonej tylko „:L5” lub „:L3” (lub obydwoma ) i powtórzcie proces opisany w punktach 1 i 2. Jeśli nie ma innej etykiety „:L5” lub „:L3”musicie zweryfikować i zagęścić wzór, opiszę później, jak to zrobić.
Podczas powtarzania tego procesu często można znaleźć wyż i niż, które są już zaznaczone na poprzednich etapach analizy. Oznacza to, że bieżący wzór faktycznie rozpoczął się we wcześniej wykropkowanym punkcie. Lub poprzednio wykropkowany punkt jest końcem zagęszczonej grupy fal, która jako całość ma ten sam stopień co obecna fala „:L5” lub „:L3”. Zagęszczony wzór ostatecznie stanie się integralną częścią większego wzoru, który zakończy się strukturą „:L5” lub „:L3”.
Jeśli bieżąca struktura „:L5” lub „:L3” pojawia się natychmiast po wykropkowanym punkcie, między punktami pojawiło się za mało fal, aby utworzyć wzór Elliotta. Dlatego do grupowania fal należy użyć struktury bazowej wykropkowanego punktu. Zazwyczaj wyraźnie widać, która opcja pojawiła się w obecnej sytuacji.
Warunki specjalne
Jeśli w procesie upraszczania list struktur zauważycie, że akcja cenowa zagęszczonego wzoru przekracza jego własny początek przed jego zakończeniem, bazowa struktura zagęszczonego wzoru jest oczywiście poprawna bez względu na to, co sugerują podstawowe zasady logiki. Dlatego w takim przypadku należy zastosować te zasady. Należy po prostu zachować strukturę bazową zagęszczonych wzorów. Próbując zintegrować te specjalne zagęszczone wzory z otaczającymi je działaniami rynkowymi, użyjcie zasad pozycjonowania, które omówię w kolejnym artykule. Pomogą wam one zdecydować, czy wymagana jest tylko bazowa struktura zagęszczonego wzoru, czy też potrzebny jest wskaźnik pozycji.
Zobaczmy na przykładzie proces izolacji wzoru Elliotta. Korzystając z zasad zniesienia ustaliliśmy, że konieczne jest dodanie „:L3” do listy struktur fali zaznaczonej kropką. Pamiętajcie, że zasady zniesienia zostały opisane w artykułach od pierwszej do jedenastej części serii NeoWave. Możecie skorzystać z linków podanych na początku tego artykułu. Zgodnie z algorytmem izolacji wzoru zaznaczamy koniec tej fali kółkiem.
Teraz określamy etykiety struktur fal znajdujących się przed „:L3”. Następnie mamy fale oznaczone jako „:sL3”, „:c3”, „:c3” i „:F3”.
Z zakreślonego punktu cofamy się o trzy etykiety struktury. Ponieważ fala ta jest oznaczona jako „:F3”, prawdopodobnie znaleźliśmy początek wzoru fali.
Zakreślamy początek fali „:F3”. Ponieważ mamy tu nieparzystą liczbę fal, procedura izolacji wzoru została zakończona.
W kolejnym artykule szkoleniowym omówię kilka interesujących tematów związanych z zasadami złożoności i równowagi oraz z zasadami łączenia fal. Wyjaśnię również pojęcie oceny energii.
Subskrybujcie mnie i czytajcie nowe artykuły jako pierwsi!
Dbajcie o siebie i swoje pieniądze!
Subskrybujcie mnie i czytajcie nowe artykuły jako pierwsi!
Życzę powodzenia i dużych zysków!
P.S. Podobał się mój artykuł? Udostępnij go w sieciach społecznościowych, najlepszy sposób na podziękowanie:)
Wykres cen BTCUSD w czasie rzeczywistym
Treść tego artykułu stanowi wyłącznie prywatną opinię autora i może nie pokrywać się z oficjalnym stanowiskiem LiteForex. Materiały publikowane na tej stronie mają wyłącznie charakter informacyjny i nie mogą być traktowane jako porada inwestycyjna ani konsultacja w rozumieniu dyrektywy 2014/65/UE.
Zgodnie z przepisami prawa autorskiego artykuł ten jest chronionym obiektem własności intelektualnej, co obejmuje zakaz kopiowania i rozpowszechniania bez zgody.
