Krąży wiele legend o krachu na giełdzie na Wall Street w 1929 r., ale najbardziej na wyobraźnię działają te długie, nijakie kolejki, w które stawali nieszczęśni szeregowi traderzy, aby wyskoczyć z okien zrujnowanych firm i funduszy hedgingowych. Od tego czasu upłynęło sporo czasu. Kryzysy również pojawiały się cyklicznie, zwyczaje giełdowe nieco się zmieniły, a operacje handlowe przeniosły się do Internetu. Ale coś wciąż zmuszało uczestników rynków od czasu do czasu stracić wielomiliardowe aktywa korporacyjne, „wypadać” z okien i iść do więzienia. Ale co dokładnie i jak to działa?
Odpowiada szczęśliwiec Nick, który stracił 1,3 mld dolarów na indeksie Nikkei
Nick Leeson to jeden z najbardziej znanych giełdowych outsiderów, który nawet swoją książkę zatytułował później „Rogue Trader”. Na początku lat dziewięćdziesiątych był nadzieję na miano wschodzącej gwiazdy tradingu spekulacyjnego. I dzięki nieprawdopodobnemu szczęściu, do którego przyznał się później, już w wieku 28 lat przejął kontrolę nad operacjami jednego z największych i najstarszych banków handlowych na świecie na międzynarodowej singapurskiej giełdzie walutowej, Baring Brothers Bank.
Ale wkrótce szczęście opuściło Nicka, a straty wzrosły do takich rozmiarów, że musiał, korzystając z przywilejów głównego tradera, ukryć je na tajnym koncie handlowym pod numerem 88888. Punkt kulminacyjny strat nastąpił w 1995 r., kiedy Nick po raz kolejny postawił na wzrost japońskiego indeksu Nikkei, czekając na super overnight rally dla japońskich eksporterów. Ale nieoczekiwane trzęsienie ziemi w Kobe wysłało indeks na ławkę rezerwowych, po czym nasz bohater odszedł w ujemny obszar. Znacznie pogorszyły sytuację pozycje, otworzone później, z myślą o szybkim ożywieniu rynku.
Ale ożywienie nie nastąpiło na czas, przeleciały prognozy, a Nick stracił około 1,3 mld dolarów środków korporacyjnych, co doprowadziło Baring Bank, który przetrwał ponad dwa wieki w branży, ale nie szczęśliwiec Nick doprowadził go do bankructwa. Wschodząca gwiazda otrzymała 6,5 lat, ale wyszła na zwolnienie warunkowe po zdiagnozowaniu raka.
Odpowiada szczęśliwiec Król Miedzi, który stracił 2,5 mld dolarów
Yasuo Hamanaka, bardziej znany obecnie jako Król Miedzi, handlował dla Sumitomo Corporation – jednego z największych japońskich keiretsu – zrzeszającego wiele firm z branży finansowej, motoryzacyjnej i metalurgicznej. Hamanaka specjalizuje się w miedzi. Krążyły plotki, że osobiście kontrolował 5% światowego rynku miedzi. Mimo prób, nie udało się go zagnać do kąta. W 1996 r. Sumitomo Corporation odnotował straty w obrocie miedzią w wysokości 2,6 mld dolarów.
W wyniku oskarżenia, a następnie zasądzenia ośmiu lat więzienia, Król Miedzi był powodem pojawienia się wielu pytań i podejrzeń, czy jest korporacyjnym sabotażystą, czy spiskowcem cenowym. Oskarżenia opierały się na tym, że podrobił podpis swojego szefa w oficjalnym liście. Ale stopień, w jakim pozostaje oszustem, jest wciąż tematem długich dyskusji i poszczególnych śledztw.
Odpowiada szczęśliwiec Brian Hunter Prekursor funduszu hedgingowego Amaranth, straty – 7 mld dolarów.
Traderzy funduszy hedgingowych zyskali szczególną popularność w dziedzinie katastroficznych strat, jednak Brian Hunter był dużo bardziej pomysłowy, niż wszyscy pozostali.
Jego zagrywki z futures na gaz ziemny były początkowo niezwykle udane. Szczególnie wtedy, gdy huragan Katrina rozniósł na strzępy infrastrukturę w Nowym Orleanie. Ogromne zyski przyciągały coraz więcej i więcej inwestorów do funduszu, zapewniając Hunterowi coraz więcej środków na handel.
Niestety, zdolność Huntera do przewidywania pogody okazała się nie bardziej spójna i wyjątkowa, niż zdolność telewizyjnych prognoz pogody i pewnego dnia gaz ziemny odwrócił się od niego. W ciągu zaledwie jednego dnia, 14 września 2006 r., Hunter i jego koledzy stracili 560 mln dolarów. Ale dla nadziei nie ma miejsca na rynku i próbując skorygować obsunięcie, w ciągu następnego tygodnia handlowego trader stracił 6,5 mld dolarów, co doprowadziło do zamknięcia funduszu hedgingowego.
Kveku Adoboli z UBS, 1,4 mld funtów
Najbardziej wyrazistym wydarzeniem ostatnich lat był proces brytyjskiego tradera Kveku Adoboli, który uszczuplił szwajcarski bank UBS o 1,4, mld funtów.
W zeszłym roku, w wywiadzie dla BBC, Adoboli jak żaden inny trader w podobnej sytuacji, górował nad oskarżeniami. Kveku usilnie nalega na to, aby nacisk ze strony sektora bankowego stał się na tyle intensywny w handlu, że innym traderom jest bardzo trudno powstrzymać się od pokusy podążania za jego własnym przykładem. Z myślą, że jest największym z kiedykolwiek wydalonych z Anglii traderem, ale opisany podczas procesu sądowego jako główny oszust, Adoboli uważa takie jego scharakteryzowanie jako niesprawiedliwą stronniczość. On sam stwierdza, że struktura samej branży implikuje sytuacje, w których przedsiębiorcy faktycznie wymagają od traderów coraz większego ryzyka, w celu uzyskania coraz większego zysku. I w jego przypadku konsekwencje takich wymagań doprowadziły do skazania na podstawie dwóch punktów oszustwa i siedmiu lat kary więzienia.
Kveku dokonał wielu tajnych transakcji, o których, jak mówi, kierownictwo wyższego stopnia banku zdawało sobie sprawę i nie było oburzone, dopóki transakcje te nie spowodowały znacznych strat i nie zagroziły UBS w całości. W pełni akceptując odpowiedzialność za prowadzone operacje, trader wciąż obstaje przy swoim, iż z punktu widzenia profesjonalnej etyki, banki nadal nie wyciągnęły wniosków z kryzysu finansowego, w którym duzi szefowie pozostają na wolności, podczas gdy mniejsi muszą odpowiadać za praktyki branżowe pracowników, reprezentowanych przez oszustów i spiskowców.
Co doprowadziło tych ludzi do strat?
- Zbytnia pewność siebie, chciwość, strach, słaby background analityczny, niewłaściwa (ir)racjonalność – wszystko to widać powyżej.
- Ambicje Graala, znane prawie każdemu traderowi i budzące bezpodstawne nadzieje na wymyślenie uniwersalnych i wysoce dochodowych strategii handlowych.
- I oczywiście inni ludzie, pracownicy, którzy nie tylko mogą, ale i chcą poszukiwać właśnie takich „kozłów ofiarnych”.
Innymi słowy, jeśli obserwujesz karierę tradera instytucjonalnego, przygotuj się do wzięcia na swoje barki ryzyka innych, wyżej postawionych kolegów. Tacy ludzie nie biorą pod uwagę kariery i wolności zwykłych pracowników w obliczu kuszących perspektyw wysokiego zysku, a za milczącą zgodą pozwalają zwykłym traderom negocjować przyzwoite warunki wyroków w sądach, pośrednio pozwalając na transakcje i wysokim zysku i ryzyku.
Dla prywatnych traderów sytuacja nie jest tak tragiczna. Mamy tutaj do czynienia tylko ze swoimi strategiami i emocjami. Nie należy jednak gonić za dobrymi strategiami uśredniania w nadziei na umiarkowany zysk przy umiarkowanym ryzyku. Na rynkach nie ma miejsca na nadzieje, a takie podejście najczęściej nie zapewnia możliwości wycofania się w przypadku nieoczekiwanego obsunięcia. Ale agresywne i konserwatywne podejście może o wiele bardziej usprawiedliwiać siebie we właściwym czasie i na właściwych rynkach. Dlatego najlepiej wybierać niezbędne strategie w oparciu o napływające dane. W końcu „w naszym irracjonalnym świecie nie ma nic bardziej zgubnego, niż racjonalna polityka inwestycyjna”, jak mówi starzec Keynes.
P.S. Podobał się mój artykuł? Udostępnij go w sieciach społecznościowych, najlepszy sposób na podziękowanie:)
Treść tego artykułu stanowi wyłącznie prywatną opinię autora i może nie pokrywać się z oficjalnym stanowiskiem LiteForex. Materiały publikowane na tej stronie mają wyłącznie charakter informacyjny i nie mogą być traktowane jako porada inwestycyjna ani konsultacja w rozumieniu dyrektywy 2014/65/UE.
Zgodnie z przepisami prawa autorskiego artykuł ten jest chronionym obiektem własności intelektualnej, co obejmuje zakaz kopiowania i rozpowszechniania bez zgody.
