Rodzaje wydatków na Forex oraz sposoby ich optymalizacji

2019.12.20 2019.12.20 Rodzaje wydatków na Forex oraz sposoby ich optymalizacji

Oleg Tkachenkohttps://www.liteforex.pl/blog/authors/oleg-tkachenko/

Jakie są rodzaje koniecznych oraz dodatkowych wydatków na Forex. Na czym nie można zaoszczędzić, jak zoptymalizować wydatki i zacząć zarabiać jeszcze więcej

Stworzenie planu finansowego wydatków i dochodów pozwala optymalizować trading i daje ogólne wyobrażenie na temat skuteczności handlu jako całości. On poglądowo pokazuje, jaką część stanowią wydatki w ogólnych dochodach, pomaga systematyzować część rozchodów bilansu oraz prognozować potencjalne nakłady na kolejny okres. Stworzenie planu finansowego dyscyplinuje tradera i stymuluje go do zarządzania pieniędzmi bardziej racjonalnie. O tym, jakie są najbardziej nakładowe pozycje wydatków na Forex i w jaki sposób je optymalizować przeczytacie w naszym przeglądzie.

Wydatki tradera na Forex i jak je zoptymalizować

Powiedzcie, czy kiedykolwiek próbowaliście policzyć, ile pieniędzy wydajecie, zajmując się tradingiem, na te czy inne prowizje, towarzyszące wydatki i t. d.? Tak jakby wydaje się oczywistym, iż należy wybrać brokera i instrument z najniższym spreadem. Ale jeśli stworzyć tablicę wydatków, to może okazać się, iż udział spreadu w dużych wydatkach nie jest już tak znaczący. Brak wyraźnie określonego planu finansowego to klasyczny błąd początkujących traderów.

W jakim celu trzeba stworzyć plan wydatków finansowych:

• plan pomaga systematyzować rozchody i dochody. Stworzona tabela w sposób poglądowy pokazuje, jakie wydatki są konieczne, a na czym można zaoszczędzić;
• plan stanowi biznes plan, na podstawie którego można założyć prognozowane wskaźniki wzrostu ilościowego i jakościowego rozszerzenia handlu;
• plan dyscyplinuje. Kierując planem, trader może ocenić, jaką pozycję wydatków można zwiększyć i kosztem czego.

Plan wydatków finansowych to jak planowanie rodzinnego budżetu. Jeśli go nie ma, to pod koniec miesiąca pieniądze „gdzieś znikają”. A jeśli on jest i ma części składowe (na wydatki, inwestycyjną, oszczędnościową), wówczas zarządzanie pieniędzmi jest bardziej efektywne i racjonalne. O podstawowych wydatkach tradera i sposobach ich optymalizacji czytajcie dalej.

Rodzaje prowizji i wydatków w handlu na Forex

Wydatki na Forex można umownie rozdzielić na dwie grupy: obowiązkowe i opcjonalne. Obowiązkowe to wydatki na prowizje, ustalane przez brokera, na które trader nie ma wpływu (tzn. są niezmienne). Opcjonalne to dodatkowe wydatki, które zależą od potrzeb tradera, jego strategii, celi i t. d. Ich wysokość można zmieniać lub zrezygnować z nich całkowicie.

1. Obowiązkowe wydatki

1.1. Spread. Stały lub zmienny. Stanowi on prowizję brokera na zakup i sprzedaż aktywu, która pokrywa wydatki brokera na transakcję i zawiera jego zysk. Jak optymalizować wydatki na spreadzie:

• pracować ze zbywalnymi parami walutowymi, których spread, dzięki zbywalności jest mniejszy, niż w przypadku egzotycznych;
• korzystać z usługi częściowego zwrotu spreadu. Możliwa jest również kompensacja spreadu w partnerstwie z rebates serwisem;
• nie gonić za wąskimi spreadami. Nie zarobi broker na spreadzie, zarobi na ukrytych prowizjach;
• minimalizować handel wg. skalpingowych strategii, wykluczyć hedgingowania.

1.2. Slippage i rekwotowanie.. Poślizgi powstają, gdy na rynku obserwujemy brak równowagi popytu i podaży. Trader składa zlecenie na zakup po jednej cenie, ale zanim on to robi, cena już idzie w górę i staje się mniej korzystna. Broker składa traderowi zapytanie ofertowe z uzasadnieniem otwarcia pozycji po nowej cenie. I podczas, gdy trader podejmuje decyzję, cena odchodzi jeszcze dalej. Z tego powodu, iż na początku pozycja nie była otwarta po korzystnej cenie, trader traci pieniądze. Prędkość złożenia zlecenia zależy od dostawcy i prędkości zmiany ceny.

Obniżyć wydatków na poślizgach można w następujący sposób:

• wystawić w МТ4 parametr dopuszczalnego limitu slippage, wykluczając tym samym starty przez rekwotowanie;
• pracowa
• z oczekującymi zleceniami, wystawiając je wyżej lub niżej o kilka punktów w zależności od kierunku ceny. Innymi słowy nie otwierać transakcji teraz, a przewidzieć kierunek ceny i w jego stronę złożyć oczekujące zlecenie;
• działać na wysokich TF (od H1 i wyżej);
• nie oszczędzać na Internecie i prędkości danych.

1.3. Swap. Prowizja za przeniesienie otwartej pozycji tradera kolejnego dnia. W wyjątkowych przypadkach na swapach można nawet zarobić, ponieważ prowizja jest powiązana ze stawkami BC. Zaoszczędzić na swapie można przez swobodną analizę otwartych pozycji. Średnioterminowe ze złudnymi perspektywami bez żalu zamykają się.

1.4. Prowizja od obrotu na rachunku. Spotykana jest na kontach ECN i pobierana jest za każdy przehandlowany lot.

1.5. Opłata za wyprowadzenie pieniędzy. Oprócz prowizji systemu płatniczego, opłatę może pobierać i sam broker. Niektórzy brokerzy idą na rękę traderom, zwracając prowizję za transakcje.

1.6. Opłata za brak aktywności na koncie. Pobierana jest, jeśli trader, przy uzupełnionym depozycie za ustalony czas (od 1-3 miesięcy) nie dokonał żadnej transakcji.

1.7. Podatki. O tej części wydatków traderzy z jakiegoś powodu zapominają, a brokerzy nie afiszują się, taktycznie wskazując drobnym drukiem, będąc agentami podatkowymi. Ta pozycja wydatków może „zjeść” ponad 10% zysku. Jeśli broker jest agentem podatkowym, to wylicza on i potrąca podatek automatycznie. Jeśli nie, to złożenie deklaracji leży w gestii tradera. I jeśli podczas pracy z portfelami elektronicznymi konieczność złożenia deklaracji jest ignorowana, to przy pracy z с Visa, Mastercard, bankowymi płatnościami pozostaje ryzyko konieczności wyjaśnienia pochodzenia pieniędzy. Jeszcze gorzej ma się sytuacja, kiedy trader i broker znajdują się w różnych krajach, miedzy którymi nie ma porozumienia „o unikaniu podwójnego opodatkowania”. Na początku broker pobiera swój % zgodnie z miejscowym prawem, następnie trader będzie zobowiązany do złożenia deklaracji w miejscu zamieszkania.

• Ważne: większość obowiązkowych wydatków wskazana jest w ofercie i warunkach handlowych. Uzupełniając depozyt, automatycznie zgadzacie się z ich warunkami!

2. Opcjonalne wydatki

2.1. Zakup wyposażenia technicznego oraz oprogramowania.. Zaliczamy do tego:

• zakup komputera o mocy, odpowiadającej potrzebom brokera i standardom handlu (dobrać konfigurację pomaga grupa wsparcia brokera). Profesjonaliści kupują do bloku systemowego kilka monitorów w celu wielowalutowego testowania i handlu z kilkoma terminalami. Laptop nie nadaje się do takich skomplikowanych operacji, ale za to jest wygodny podczas wyjazdów;
• serwer VPS i blok zasilania bez zakłóceń. Wymóg konieczny dla nieprzerwanego handlu. Na przykład w przypadku przerwania łącza internetowego bez serwera VPS, lubiany przez wielu stop trading nie zadziała, handel algorytmiczny bez serwera jest zakazany. Ceny wynajmu wahają się w zakresie od 5 do 100 dol. USA miesięcznie w zależności od zakresu pamięci, możliwości operacyjnych i procesora;
• urządzenia mobilne i licencyjne oprogramowanie. Nie jest to niezbędna pozycja w wydatkach. Platformę handlową można ściągnąć bezpłatnie, a za wynajem dziennika tradera trzeba będzie zapłacić.

2.2. Zakup sygnałów i doradców. Wszystko, co znajduje się w bezpłatnym dostępie, od dawna wymaga optymalizacji z powodu stałej zmienności rynku. Bezpłatne roboty mogą być wykorzystywane co najwyżej do testowania i analizy back testu, ale efektywnych bezpłatnych doradców, a tym bardziej bezpłatnych sygnałów nie ma. Trader ma kilka wariantów do wyboru:

• opracować swoją strategię (może upłynąć kilka miesięcy) i zamówić napisanie doradcy;
• dodać już gotową strategię lub doradcę i zamówić jego optymalizację. Kupić gotowego doradcę, analizując wcześniej dokładnie statystykę handlu, sprawdzić jej autentyczność i otrzymać hasło inwestora;
• zamiast na serwery płatnych pozycji zwrócić uwagę na handel społecznościowy.

2.3. Prowizje PAMM zarządzającym lub traderom w handlu społecznościowym. Wysokość wynagrodzenia może być ustalona (w szczególności w przypadku kont PAMM) i względna. Średnio prowizja w handlu społecznościowym wynosi 20-40% od zarobionej kwoty. Ustalana jest przez tradera w ofercie i zależy od liczby inwestorów, poziomu dochodu.

2.4. Inwestowanie w płatne seminaria, kursy i inne szkolenia. Na początkowym etapie ta pozycja wydatków nie występuje. Z uwzględnieniem liczby bezpłatnej analizy i wideo nie ma konieczności wydawania na to pieniędzy. Te wydatki pojawiają się w chwili, kiedy trader rozumie, iż osiągnął szczyt i jego dochody nie rosną. Lub wtedy, gdy przydadzą się praktyczne, indywidualne lekcje profesjonalistów. W jakimś momencie taniej będzie zwrócić się o płatną pomoc, niż uczyć się na własnych błędach.

2.5. Inwestowanie w rozkręcenie programu partnerskiego.. Każdy broker ma programy partnerskie, przewidujące bonusy za każdego pozyskanego tradera (ustalona suma lub % od obrotu). To dodatkowy zarobek, który można zamienić w samodzielny biznes. Dokonać tego można w następujący sposób:

• jako profesjonalny inwestor publikować swoje artykuły w postronnych traderskich zasobach i forach, rekomendując przy okazji współpracę z tym lub innym brokerem. Koszty prawie żadne, dochód zależy od stopnia zaufania do tradera ze strony potencjalnych klientów;
• stworzenie własnego bloga, który będzie platformą dla reklamy jednego lub kilku brokerów. Blog powinien być stale uzupełniany ciekawą treścią, również wideo. Zaleta tego wariantu to duże nakłady na stworzenie strony i rozwój. Minusy – treść powinna być interesująca, potrzeba dużo czasu na pozyskanie audytorium;
• agresywne pozyskanie potencjalnych klientów na portalach społecznościowych, forach i t. d. Wymaga to minimalnych inwestycji w celu stworzenia najprostszej strony internetowej lub stron na portalach społecznościowych.

Jak zarządzać swoimi wydatkami i dochodami:

• zestawcie udział rozchodów i dochodów w ogólnym bilansie. Udział wydatków powinien rosnąć proporcjonalnie do dochodów. Jeśli rozchody rosną szybciej, „obetnijcie” je, zmieniajcie strategię i t. d. Jeśli dochody rosną szybciej, reinwestujcie je;
• racjonalnie zarządzajcie częścią dochodu Rozdzielcie ją na kilka „koszyków”: dochody w celu pokrycia wydatków, zysk (weźcie sobie za zasadę stale wyprowadzać w fiat jakąś część dochodu), rezerwa na wypadek nieprzewidzianych wydatków i „koszyk” inwestycyjny. Inwestycyjna składowa może być rozbita na kilka części: część dla zwiększania zakresów handlowych, część na wyćwiczenie nowych strategii, część na inwestowanie w konserwatywne instrumenty w celu dywersyfikacji ryzyka.

Podsumujmy. Na czym nie wolno oszczędzać w żadnym wypadku:

• na części aparatowej: jakości Internetu, parametrach komputera, serwerze VPS;
• na nauce. Nauka to Wasz bilet do pomyślnego tradingu. I choćby nawet na początku można zadowalać się bezpłatnymi materiałami w Internecie, praktycznego doświadczenia można nabyć tylko w formie płatnej, na własnych błędach lub na podstawie doświadczenia profesjonalistów;
• na prowizji dla zarządzających w handlu społecznościowym. Profesjonalny trader szanuje swoją pracę, inwestujcie w profesjonalizm przy minimalnym ryzyku;

Na czym można zaoszczędzić:

• na swapie, zamykając na koniec dnia i przed dniami wolnymi nieperspektywiczne, słabo dochodowe pozycje;
• na zakupie doradców handlowych i strategii. Najlepiej poświęcić czas i stworzyć coś swojego, przy okazji doskonaląc doświadczenie, niż kupować coś cudzego, niekoniecznie sprawdzającego się;
• na podatkach. Nie radzę unikać zapłaty podatków, ale zaoszczędzić na nich można, przynajmniej unikając podwójnego opodatkowania.

Będę wdzięczny, jeśli lista wydatków tradera zostanie uzupełniona w komentarzach. Ciekaw również jestem, jakie macie metody kontroli budżetu i warianty optymalizacji wydatków.

P.S. Podobał się mój artykuł? Udostępnij go w sieciach społecznościowych, najlepszy sposób na podziękowanie:)