Margin Call i Stop Out na Forex

2020.09.08 2020.09.08 Margin Call i Stop Out na Forex

Oleg Tkachenkohttps://www.liteforex.pl/blog/authors/oleg-tkachenko/

Czym jest Margin Call oraz Stop Out. Jak policzyć poziom środków na Forex

Pojęcia Margin Call i Stop Out: co to i w jaki sposób wykorzystać w tradingu. Praktyczne przykłady obliczeń. Model risk management dla prognozowania poziomu konta

Margin Call i Stop Out to jedne z warunków handlowych, obowiązkowo wskazywanych w opsie do konta.

Margin Call to powiadomienie od brokera i konieczności uzupełnienia rachunku z powodu tego, że strata z otwartych transakcji jest bliska krytycznej wartości. Jeśli środki nie zostaną wniesione, a strata będzie rosnąć, transakcje zostaną zamknięte przez brokera przymusowo.

Stop Out to sygnał do automatycznego zamknięcia transakcji, który następuje przy niewystarczającym poziomie środków w celu utrzymania otwartych transakcji na koncie. % danego poziomu każdy broker ustala sam i może on się różnić.

Kontrola poziomu konta jest jednym z obowiązkowych zasad risk management. Aby zoptymalizować ten proces, profesjonalni traderzy często tworzą modele, pozwalające ocenić poziom dopuszczalnego drawdown przy wyznaczonych danych dźwigni finansowej oraz zakresy pozycji. O tym, jak stworzyć takie modele, jak obliczyć poziom rachunku oraz jak zarządzać dźwignią finansową przeczytacie w tym przeglądzie.

Margin Call oraz Stop Out: istota i zasady obliczeń

Terminologia to pierwsze, z czym powinien zapoznać się trader zanim zacznie próbować swoich sił na Forex. bez niej niemożliwy jest nie tylko pomyślny zarobek, ale i po prostu współpraca z brokerem. Początkujący traderzy w większości z jakiegoś powodu uważają, że wystarczy ściągnąć strategię z Internetu, wykonać wszystkie czynności kropka w korbkę wg rekomendacji na koncie demo i można zaczynać zarabiać.

Takie klawisze, jak „Zapoznałem się z warunkami i je akceptuję” klika się automatycznie. Traderzy po prostu ignorują takie pojęcie, jak „oferta”, gdzie opisane są wszystkie warunku handlu dla każdego rodzaju konta. W efekcie może to doprowadzić do strat i nieporozumień między brokerem a traderem. Dziś zapoznam Was z dwoma ważnymi terminami. „Margin Call” i „Stop Out”, parametry których zawsze podawane są przez brokerów w warunkach handlowych konta.

Z tego przeglądu dowiecie się:

1. Czym jest Margin Call Stop Out z praktycznymi przykładami, określenia już przytoczyłem wyżej.
2. Jak zbudować model, pozwalający kontrolować poziom dopuszczalnych notowań i w jaki sposób wykorzystać go w tradingu.
3. Jak nie dopuścić do zamknięcia pozycji w oparciu o Stop Out.

Margin Call i Stop Out: jak sprawić, by nie zostać bez depozytu w najmniej odpowiednim momencie

Ta historia miała miejsce 30 grudnia 2015 r. W tym przyjemnym, przedsylwestrowym czasie, kiedy mają miejsce cuda i chce się wypowiadać magiczne życzenia, prywatny trader Denis Gromow również czekał na cud. Bo jak inaczej wyjaśnić fakt, że w ciągu zaledwie 4,5 godziny postanowił z depozytem 5,6 mln rubli dokonać ponad 5 tys. transakcji par walutowych na kwotę 42 mld rubli. Potem sam 38-letni trader opowie, że nie rozumie, jak do tego doszło. Przecież kurs dolara rósł i zarabianie na giełdzie było optymalnym sposobem z punktu widzenia wydatków na marżę. Efekt okazał się tragiczny: całkowicie tracąc depozyt, pozostał dłużny brokerowi jeszcze 9,5 mln rubli.

Handel odbywał się na specyficznym aktywie USDRUB_TOM, kurs którego ustalany był przez Bank Centralny następnego dnia (TOM – tomorrow). Gromow zauważył, że w porównaniu z USDRUB_TOD (today) waluta amerykańska kosztuje nieco drożej. W ciągu 38 minut przeprowadził ponad 2,5 tys. transakcji, kupując walutę amerykańską z rozliczeniem today i sprzedając ją z rozliczeniem tomorrow. Depozytu, jak wydało się Gromowi, nie wystarczyło, dlatego skorzystał z dźwigni finansowej brokera. Ogólna pozycja zakupu/sprzedaży aktywu znajdowała się w granicach gwarantowanego zabezpieczenia (sumy depozytu, blokowanej przez giełdę jako zadatek na operacje), ale obroty już do tego czasu wynosiły około 23,7 mld rubli.

W tej chwili zadzwonił do niego menadżer brokera, który poinformował o nastąpieniu tak zwanego Margin Call i zaproponował „zmniejszyć wielkość kredytu przez dokonanie odwrotnych transakcji". Błąd tradera okazał się prosty: nie została uwzględniona wartość handlu arbitrażowego (operacji z jednymi i tymi samymi aktywami w tym samym czasie w celu osiągnięcia zysku na różnicy cen). Dowolna dźwignia finansowa pozwala zwiększyć zakres transakcji, za którą podczas przenoszenia na następny dzień pobierana jest opłata za przeniesienie otwartej pozycji na kolejny dzień (swap). Transakcje USDRUB_TOD realizowane były 31 grudnia, podczas gdy transakcje USDRUB_TOM – dopiero 11 stycznia. Przez te wszystkie dni wolne traderowi powinien zostać naliczony swap, który okazał się większy od depozytu tradera. Właśnie o tym poinformował menedżer brokera nieszczęsnego tradera, któremu pozostało zwinąć otwarte pozycje sobie w stratę.

Próby rozwiązania problemu przez sąd nie przyniosły pomyślnego rozwiązania, za to historia stałą się jaskrawym przykładem tego, do czego może doprowadzić brak zrozumienia takich terminów, jak „margin trading”, Margin Call”, czy „swap”.

Co to takiego margin trading i Margin Call

Margin trading to handel z dźwignią finansową, który oferuje broker. Zakłada możliwość otwarcia przez tradera transakcji na ogólną sumę kilkudziesięciu, setek, tysięcy razy większą, niż suma całego depozytu tradera pod warunkiem, że te pieniądze zostaną zwrócone.

Każdy broker ma swoją dźwignię finansową: 1:1 (tzn. jej brak), 1:10 (trader może otworzyć transakcje o zakresie dziesięciokrotnie większym od jego depozytu), 1:100, a nawet 1:2000. Zgodnie z zaleceniami europejskich regulatorów wcześniej maksymalnie dopuszczalny limit dźwigni finansowej wynosił 1:200, teraz – 1:50 z perspektywą obniżenia do 1:30. Co prawda brokerów zarejestrowanych w raju podatkowym te ograniczenia nie powstrzymują i dlatego dźwignie do 1:1000 czy 1:2000 wciąż są spotykane.

Skąd broker bierze tak zwane pieniądze kredytowe, nikt z przedstawicieli firm Wam nie odpowie, powołując się na tajemnicę handlową. Wariantów może być kilka:

• Pomoc dostawców płynności. Dostawcy płynności to banki inwestycyjne, których płynność potwierdzona została depozytami inwestorów, przez których może zwiększać się depozyt tradera. Co prawda pozostaje kwestia w stosunku do tego, na czym dostawcy płynności zarabiają. Może brokerzy dzielą się spreadem. Jeśliby ten wariant był oczywisty, brokerzy by go nie skrywali, ale mechanizm udzielania dźwigni finansowej jest skrywany.
• Mnożnik techniczny. Jaka by nie była dźwignia finansowa, handel mimo wszystko odbywa się w granicach depozytu tradera. Trader, kupujący walutę, wcześniej czy później ją sprzedaje z powrotem, przywracając bilans. Dźwignia finansowa brokera to tylko narzędzie cyfrowe, rekompensowane przy odwrotnej transakcji. Ogólny zakres transakcji z takiego rodzaju cyfrowymi narzędziami jest kilka razy większy, niż liczba rzeczywistej waluty. Ale system zachowuje równowagę, ponieważ po każdej transakcji w jedną stronę tak czy inaczej następuje transakcja w przeciwną stronę. Zysk jednego tradera to strata innych.
• Broker – kuchnia. Manipulacja liczbami odbywa się wewnątrz samej firmy. Cel brokera to zaproponowanie traderowi jak największą dźwignię, aby in jak najszybciej stracił depozyt.

W teorii często można przeczytać, że margin trading to „wirtualny kredyt pod kaucję depozytu tradera” lub „dwustronne zawarcie transakcji, gdzie trader, kupujący aktyw za pieniądze pochodzące z kredytu będzie zobowiązany go następnie sprzedać”. Tak naprawdę to niezupełnie tak. W każdej transakcji kredytowej kredytor również ponosi ryzyko niespłacenia kredytu. W margin trading broker tego ryzyka nie ponosi.

Przykład:

• Bez dźwigni finansowej. Trader ma 1000 dol. USA, z których 600 chce zainwestować w ropę. Zmienność ropy jest niewielka, 0,1-0,3% na dobę. Załóżmy, że trader prowadzi handel intraday i na rynku ropy nastaje force majeure, w efekcie którego ropa taniej od razu o 5%, tzn. z 60 do 57 dol. USA za baryłkę. Jeśliby trader otworzył długą pozycję za swoje 600 dol. USA, to jego straty wyniosłyby 600*0,05=30 dol. USA. Dla depozytu 1000 dol. Suma jest niewielka.
• Z dźwignią finansową. Załóżmy, że trader jest pewien wzrostu ceny ropy i podejmuje decyzję skorzystania z dźwigni finansowej 1:1000. Jego podstawowa kwota 600 dol. Zostaje zablokowana przez brokera jako zadatek, podczas gdy pozostałe 400 dol. Wolnych środków posłuży jako zabezpieczenie. Inwestor otwiera pozycję na sumę 600*100 = 60 000 dol. USA, Firce majeure krzyżuje plany inwestora i strata z 30 dol. Zamienia się w 3000. Trader takich pieniędzy nie posiada, dlatego jego transakcje zostaną przymusowo zamknięte jeszcze do chwili spadku ropy do 57 dol. USA. Nietrudno policzyć, że depozyt zastawny 600 dol. Może wytrzymać przy takiej dźwigni tylko 1% obsunięcia ceny (60 punktów), pozostałe wolne środki (400 dol. USA) – jeszcze 40 centów.

Margin Call to sytuacja, podczas której w przypadku obniżenia sumy poniżej ustalonego poziomu broker informuje tradera o konieczności uzupełnienia depozytu. Jest to swego rodzaju uprzedzenie o tym, iż podczas panującej tendencji depozyt tradera wkrótce osiągnie 0.

Stop Out jest przymusowym zamknięciem transakcji tradera wg bieżącej ceny rynkowej w przypadku, kiedy stosunek sumy depozytu i bieżącej straty do sumy zarezerwowanego pod bieżące otwarcie kaucji (poziom środków) okazuje się niższy od ustalonego przez brokera. Zamkniecie transakcji odbywa się po kolei do tej pory, aż poziom konta nie przekroczy ustalonej granicy.

Przykład.

Broker ustala parametr Margin Call bna Forex 20%, Stop Out – 10%. Trader uzupełnia depozyt o 300 dol. i  wykorzystuje dźwignię 1:100, otwierając transakcję na sumę 20 000 dol. USA. Wielkość własnych środków, niezbędnych do otwarcia takiej transakcji, wynosi 1/100 оd 20 000, czyli 200 dol. 20% od sumy kaucji – 40 dol., 10% - 20 dol. To oznacza: kiedy strata tradera wyniesie 260 dol. USA, nastąpi upomnienie, kiedy konto tradera obniży się do 20 dol., zacznie się przymusowe zamknięcie transakcji.

Przykład jest umowny, bo przewiduje uproszczoną sytuację rynkową. Bardziej szczegółowe obliczenia poziomu Stop Out w Excel przytoczone zostały poniżej.

Ważne! Europejskie regulatory, ustalając ograniczenia na maksymalną dźwignię finansową, walczą nie z brokerami, z psychologią traderów. Wielkość dźwigni na Forex nie jest żadnym ryzykiem. Przecież nie ma różnicy, czy trader otworzy przy depozycie 300 dol. USA transakcję z dźwignią 1:100 (kaucja – 200 dol.), czy z dźwignią 1:200 (kaucja – 100 dol.). Mimo wszystko będzie prowadził handel w ramach swojego depozytu 300 dol. USA. znaczenie ma zakres pozycji. Jeśli w danym przypadku jest on docelowy (20 000 dol. USA), to w praktyce emocje pchają traderów do otwierania z dużą dźwignią transakcje większego zakresu, co może doprowadzić do strat.

Na МТ4 dane o wolnych środkach i poziomie konta wskazane są w dolnym menu w zakładce „Handel”.

Rozszyfrowanie:

• Bilans. Suma depozytu, którą trader wpłacił na konto.
• Środki. Bieżąca pozostałość depozytu po przeprowadzeniu transakcji. równa jest sumie bilansu, skorygowanego o bieżący zysk czy stratę. Jeśli suma otwartych deficytowych transakcji przewyższy zysk z dochodowych, na tym grafie liczba będzie mniejsza od bilansu o sumę straty. Np. wniesiono 100 dol. USA, z jednej z 2 transakcji zysk wyniósł 32 dol, z drugiej – stratę 43 dol. 100+32-43=89.
• Marża (częściej wykorzystuje się określenie „Kaucja”). Wielkość kaucji otwartych transakcji, którą blokuje broker z bilansowych środków tradera. Jeśli trader kupuje euro na kwotę 10 000 dol. USAprzy dźwigni 1:00, kaucja wyniesie 100 dol.
• Swobodna marża. Pieniądze, które nie zostały wykorzystane w handlu i mogą zostać przeznaczone wg woli tradera. Uznaje się jako „Środki” – „Marża”.
• Poziom. Wskaźnik stanu konta, mierzony w procentach. Główny punkt orientacyjny tradera. Jeśli jego wartość spadnie poniżej ustalonego przez brokera Stop Out, zacznie się zamykanie transakcji. Oblicza się wg formuły: „Środki”/„Marża” *100%.

Przykład.

Trader uzupełnia konto o 100 dol. USA i zamierza zawrzeć transakcję o zakresie 0,01 lota po cenie 1,4500z dźwignią 1:100. 1 lot to 100 000 jednostek umownej waluty, zatem dla zakupu 0,01 lota potrzeba 14,5 dol. (zakres całej pozycji – 1 450 dol. USA). „Bilans” – 100 dol. „Środki” – do rozpoczęcia transakcji również 100 dol. USA. „Swobodna marża” – 85,5 dol. „Poziom” – (100/14,5)*100 = 689%.

Jak obliczyć prognozę poziomu konta

Każda teoria potrzebna jest nie tylko, aby umieć korzystać z niej w praktyce, ale i po to, aby umieć budować przy jej pomocy prognozy. System risk managementu rozumiany jest jako opracowanie serii modeli zarządzania ryzykiem, które pozwalałyby w ciągu kilku minut wnosić w tabelę bieżące poprawki zgodnie z sytuacją rynkową i obserwować, jak zmieni się przyszły rezultat.

Zarządzanie poziomem depozytu pozwala przewidzieć, przy jakich notowaniach pary przy zadanym zakresie lota może nastąpić na Forex Stop Out. Mając uśrednione dane zmienności, można zbudować indywidualną strategię zwiększania (zmniejszania) pozycji zgodnie z prędkością zmiany ceny i zgodnie z poziomem dźwigni finansowej. Najprostszy wariant takiego schematu można stworzyć w Excelu.

Wstępne warunki:

Uzupełniamy tabelę.

„Wartość wg bieżącego kursu” (D3) = C3*B3. „Zmienna strata do pierwszej transakcji” – 0, „Kaucja” (F3) = D3/100 („100” w danym przypadku wielkość dźwigni). „Poziom konta” (Н3) = G3/F3. Format komórki zamieniamy na procenty i otrzymujemy Poziom konta 133%. Do stopu jest jeszcze daleko.

• Komentarz. Przykład jest umowny! Wg opinii traderów nie zaleca się dopuszczać do spadku Poziomu konta poniżej 700-500%. W danym przykładzie naruszono główny warunek risk managementu, użyto 75% depozytu.

Po otwarciu transakcji cena nagle zawróciła, spadając o 25 punktów (1 punkt – 0,0001 podstawowej waluty). Uzupełniamy drugi wiersz. B4 = 1,2475.  Komórki C i D rozciągamy w dół. Zmienna strata: Е4 = D4-D3+E3. Komórkę F również rozciągamy w dół, do komórki G4 wstawiamy formułę: =$G$3+E4. „Poziom konta” rozciągamy w dół. W efekcie spadku notowań o 25 punktów poziom konta spadł o 20%. Uzupełniamy tabelkę dalej i rozciągamy formuły.

Stopniowo spadające notowania wyzerowały depozyt, ale pozycja na razie nie została zanotowana, dlatego jest za wcześnie, aby mówić o stracie. Kaucja nieco się zmniejsza razem z wartością pozycji, ale na Poziom konta to prawie nie ma wpływu. Po 7 wierszu Poziom konta osiągnął krytyczną liczbę 13,5%. Jak widzicie w tej tabeli, przy Stop Out 10% przymusowe zamknięcie transakcji zacznie się przy cenie między 1,2350 a 1,2345.

W jaki sposób można wykorzystać tę tabelę. Załóżmy, że trader widzi silny poziom oporu na poziomie 1,2284, gdzie z dużym prawdopodobieństwem dojdzie do odwrócenia i chce, aby Stop Out nie nastąpił. Dodajemy 9-ty wiersz ze wskazaniem wymaganego poziomu i eksperymentujemy. Możliwe warianty działań:

• Uzupełnienie depozytu o 370 dol. USA. Akurat na danym poziomie notowań Poziom konta będzie równy 10,04%. Drugi wariant: uzupełnienie depozytu tak, aby wolne środki przewyższały różnicę „Środki – Kaucja” (w 7 linijce przed Stop Out wolnych środków nie ma) i otwieranie pozycji w przeciwną stronę, tworząc dla niej oddzielną tabelę.
• Zamknięcie 5/6 pozycji, zostawiając na rynku 1 minilot. Strata wyniesie 750 dol. USA 900/6*5, 7 wiersz na poprzednim zrzucie, odpowiadający Poziomowi konta 13,5%). W tabeli notujemy stratę, z depozytu pozostaje tylko 250 dol. I bieżąca strata pozostałej pozycji 150 dol. Korygujemy wszystkie bieżące formuły, przywiązując teraz do 8 wiersza z nową sumą depozytu i zakresem pozycji, rozciągamy komórki).

Możliwe, że na rynku można byłoby zostawić i dwa miniloty, nie dokonywałem takiego obliczenia, ale akurat dla podobnych zestawów liczb dana tabelka jest przeznaczona. Także wg takiej tabeli wygodnie jest obliczać długość stopu, dopasowując do prędkości zmniejszania się depozytu. Podobny szablon można opracować indywidualnie.

Właściwości margin trading oraz wybór dźwigni finansowej

Właściwości margin trading na Forex:

• W odróżnieniu od innych form kredytowania, trader nie płaci procentu za skorzystanie z kredytu w zwykłej formie. Każdy broker ma przewidziany swap, opłatę za przeniesienie pozycji na następny dzień, która naliczana jest na wszystkie otwarte transakcje, łącznie z tymi, gdzie użyte są środki kredytowe. I pobierany jest swap z pieniędzy tradera, przyspieszając tym samym topnienie depozytu.
• Margin trading ma w większości przypadków krótkoterminowy charakter. Trader wykorzystuje dźwignię tylko wtedy, gdy całkowicie jest pewien, że trend nie zawróci. Uzyskując dochód na pozycjach krótkoterminowych, trader wraca do handlu tylko przy użyciu swoich pieniędzy.
• Ryzyko tradera w większości przypadków jest ograniczone przez jego depozyt.

Wyjaśnienie do ostatniego punktu. Broker, oferujący swoje pieniądze w ciągu jednego dnia, niczym nie ryzykuje, przecież przy gwałtownym odwróceniu ceny zdąży automatycznie zamknąć wszystkie transakcje tradera. Inna sytuacja ma miejsce w przypadku przeniesienia transakcji na następny dzień lub w przypadku poważnego force majeure.

Przykład.

15 stycznia 2015 roku Bank Centralny Szwajcarii wypuścił „na wolność” kurs waluty narodowej. W ciągu jednej nocy frank wzleciał w stosunku do dolara i euro o 30%.

Decyzja okazała się dla wielu nieoczekiwana. Pierwszego dnia z powodu wysokiej zmienności do warunków handlowych zostały wprowadzone wymagania co do kaucji. Praktycznie wszyscy brokerzy ponieśli straty, dokonując transakcji na niezmiennym rynku, a dla brytyjskiego pododdziału Alpari (UK) ta historia zakończyła się bankructwem. Oficjalna wersja: „Przez zmienność spółce zabrakło płynności. Straty klientów przewyższyły przechowywane w depozytach środki i broker zmuszony został zrekompensować je”.

Ta sytuacja jest przykładem tego, że od każdej zasady bywają wyjątki.

Jak uniknąć wystąpienia Margin Call oraz Stop Out:

• Czytać ofertę, gdzie wskazane są warunki handlowe każdego konta.
• Surowo przestrzegać zasad risk managementu. Teoria głosi, że suma jednocześnie otwartych transakcji powinna być nie większa, niż 10% (w rzadkich przypadkach 15%) od sumy depozytu.
• Wykorzystać tabelę, przykład której przytoczyłem wyżej.
• Być ostrożnym w wykorzystywaniu dźwigni finansowej. Stawiać cel co do zakresu pozycji, nie dążąc do otwierania maksymalnej transakcji
• Oceniać stosunek dźwigni i zmienności. Im większa jest zmienność, tym mniejszą dźwignię wykorzystywać w margin trading
• Wystawiać stopy.

Wniosek.

Nie należy się bać dźwigni finansowej, każde narzędzie w rękach profesjonalisty może przynieść zysk. Jaką dźwignię finansową wybrać? To kwestia indywidualna każdego i jedynej rekomendacji tu nie ma. Surowe przestrzeganie risk managementu i kontrola nad deficytowymi pozycjami to jedna z najlepszych metod niedopuszczenia do Stop Out. Jeśli widzicie w artykule jakieś nieścisłości lub chcecie coś dodać, czekam na Wasze komentarze!

P.S. Podobał się mój artykuł? Udostępnij go w sieciach społecznościowych, najlepszy sposób na podziękowanie:)

Wykres cen USDRUB w czasie rzeczywistym