Uwaga Forex, z Włoch, przeniosła się na batalię w zakresie handlu zagranicznego
Niektórym koronę na głowie ma się ochotę poprawić łopatą. Donaldowi Trumpowi spokoju nie dawały laury Włoch, do których przykuta była cała uwaga światowej społeczności inwestowania i ponownie wspomniał o wojnach handlowych na skalę światową. Jakoby niezadowoleni z przebiegu negocjacji w kwestii NAFTA i chęci UE pójścia na ustępstwa, ludzie z Waszyngtonu ogłosili kolejne wprowadzenie cła na stal i aluminium dla Unii Europejskiej oraz partnerów z Meksyku i Kanady. Dokładniej zakończenie ulgowego okresu niespłacenia. Stany nie rezygnują z niedorzecznej idei o wyrównaniu swojego bilansu handlowego cudzym kosztem. No cóż, każdy zawsze czegoś chce. Jeden, na przykład, żonę i czworo dzieci. A chciałoby się, żeby było na odwrót.
Na pierwszy rzut oka prowadzona przez Biały Dom polityka kija i marchewki wzbudza szacunek. Przez groźby taryf na import prezydent USA i jego ekipa mogą otrzymać preferencje w innych kwestiach, zwiększyć eksport i zmniejszyć, tym samym, deficyt handlu zagranicznego. Niestety, ale dobrze prezentująca się na papierze strategia, w praktyce nie działa już któryś miesiąc. I nie jest powiedziane, że zadziała. Donald Trump powinien, w końcu, zrozumieć, iż polityka oraz biznes to dwie różne rzeczy i przy pomocy podatków na „po prostu tak” i kar „jaka różnica, za co” na poziomie międzynarodowym niczego nie osiągnie. Kanada, Meksyk i UE, które jeszcze wczoraj przymilnie machały ogonem przed Waszyngtonem, a czasami i prosiły o jałmużnę, teraz gotowe są przyjąć taktykę „oko za oko, ząb za ząb”. Zresztą z ubogimi zawsze tak jest; proszą cały dzień o jałmużnę w przejściu, a chuliganie w tym czasie rysują gwoździem ich jeep.
Moim zdaniem temat globalnej wojny handlowej został reanimowany nie przypadkowo: wzmocnienie dolara odbywało się na tyle burzliwie, iż zaczęło działać na nerwy gospodarzowi Białego Domu oraz jego psom na łańcuchu. Trzeba było oderwać elektorat od Włoch z ich kryzysem politycznym i od strefy euro z jej leniwie rosnącym w pierwszym kwartale PKB. Bez rewaluacji euro w drugim przypadku nie obeszło się. Spekulanci oraz EBC długo, cierpliwie i wytrwale przyzwyczajali gospodarkę do wysokiego kursu wspólnej waluty europejskiej. I ona już by przywykła, ale mimo wszystko zdechła…
Prezydent Mattarella wziął się w garść i pozwolił eurosceptykom kontynuować proces tworzenia rządu, co razem z silną statystyką niemieckiej i europejskiej inflacji przywróciło euro do życia. Para EUR/USD na tyle szybko odskoczyła od poziomu 1,15, iż u „byków” pojawiła się chęć uczczenia zakończenia pasma nieszczęść z użyciem napojów alkoholowych. Nieudacznicy! Gdyby wiedzieli, iż jedyny sposób na bycie szczęśliwym na tym świecie to nigdy nie trzeźwieć!
Co dalej? Włochy stopniowo schodzą z pierwszych stron gazet. I wszyscy zaczynają być ciekawi, jakie kroki podejmie UE, Chiny, Kanada oraz Meksyk w odpowiedzi na protekcjonalizm USA. Czasami przypomina to niekończący się krzyk w biednym szpitalu. Tam, niestety, nie ma znieczulenia i lekarze starają się przekrzyczeć chorych. Ty mi cło, a ja w odpowiedzi tobie. Ciekawe, komu nerwy puszczą szybciej?
P.S. Podobał się mój artykuł? Udostępnij go w sieciach społecznościowych, najlepszy sposób na podziękowanie:)
Wykres cen EURUSD w czasie rzeczywistym
Treść tego artykułu stanowi wyłącznie prywatną opinię autora i może nie pokrywać się z oficjalnym stanowiskiem LiteForex. Materiały publikowane na tej stronie mają wyłącznie charakter informacyjny i nie mogą być traktowane jako porada inwestycyjna ani konsultacja w rozumieniu dyrektywy 2014/65/UE.
Zgodnie z przepisami prawa autorskiego artykuł ten jest chronionym obiektem własności intelektualnej, co obejmuje zakaz kopiowania i rozpowszechniania bez zgody.
