Stany nie zrezygnują z polityki protekcjonalizmu
– Ja dziś uratowałem przed gwałtem Tianxię!
– Jak?
– Namówiłem ją!
Czy Donald Trump namówi Chiny do zawarcia umowy ze Stanami lub chociaż wróci do negocjacji? I czy zacznie on działać nakłaniając, czy będzie kontynuował wykorzystywanie swojej ulubionej taktyki kija? W istocie spotkanie dwóch prezydentów to część wyreżyserowanego przedstawienia teatralnego, dramatu, który oddala kraje od siebie. Ameryka dba o swoje interesy, w które, jakoby, godzono dziesięcioleciami. Pekin widzi w Waszyngtonie wroga i jest gotów wytrwale znosić wszelkie przykrości, jak to miało miejsce z państwem azjatyckim w przeciągu tysiącleci.
Każda strona konfliktu ma swoją prawdę. Dotyczy to także wyjaśnienia przyczyn, przez które między negocjującymi przebiegł kot w kwietniu. Stany, jakoby, zmuszały Tianxię do zakupu większej ilości produkcji rolnej, niż zostało ustalone w grudniu. Chiny, wg Amerykanów, nieoczekiwanie zrezygnowali z wcześniej ustalonych zobowiązań. A przecież analitycy Bloomberg krzyczeli, że wszystko jest ustalone i umowa już za chwilę zostanie podpisana. Analitycy są jak saperzy. Mylą się raz. Dziennie.
Zamiast błądzić między trzema sosnami, lepiej je ściąć. Hasło „Ameryka przede wszystkim!” i pomysł zmniejszenia deficytu bilansu handlowego USA na papierze wyglądały pięknie, jednak we współczesnym świecie głębokiej integracji, jeśli źle się dzieje u Twojego sąsiada, to i u Ciebie też. Wg wyprzedzającego wskaźnika Banku Rezerw w Atlancie, amerykańskie PKB w drugim kwartale spowolni z 3,1% do 1,9%. Podstawową przyczyną są wojny handlowe. I odwrotnie, jeśliby Trump odwołał wszystkie taryfy, to Chiny oraz strefa euro wstałyby na nogi, zwiększając tym samym popyt zagraniczny na amerykańskie towary. Wzrost eksportu pozwoliłby rekompensować siłę dolara USA. do tego jeszcze, kiedy konkurenci stają się silniejsi, kto da gwarancję, że w kwestii zielonego nie dojdzie do dewaluacji?
W istocie nie ma żadnych problemów, których Trump nie byłby w stanie stworzyć. Jego polityka protekcjonalizmu skierowana jest na osłabienie podstawowych przeciwników. Jeśliby nie wojny handlowe, rywal na 6% i więcej, wcześniej czy później, Ciebie wyprzedzi. Pod przykrywką cła na import oraz hasła „nie traćcie na mnie czasu, lepiej pieniądze” prezydent USA prowadzi o wiele poważniejszą wojnę, niż tylko handlową.
Jeśli geniusz to choroba, to gospodarz Białego Domu ma końskie zdrowie. Każdy ekonomista wie, że bilans płatniczy to przede wszystkim bilans. I dążąc do poprawy sytuacji z rachunkiem bieżących operacji, można poważnie wpaść z rachunkiem operacji z kapitałem. W świecie, gdzie w udziale międzynarodowych rozliczeń w dolarach USA przypada ponad 80%, w udziale zielonego w rezerwach walutowych złota banków centralnych – ponad 60%, a na amerykańskie aktywa nierezydenci wydają tryliony baksów, arcytrudne jest poprawienie bilansu handlowego. Jedynie poprzez utratę zaufania do dolara USA.
Takim sposobem, jakby Donald Trump nie ukrywał swoich planów odcięcia tlenu podstawowym konkurentom, prawda wyjdzie na jaw. Prezydent znakomicie pojął zasadę dobrego biznesmena, aby nie zgadzać się na umowę wbrew sobie. Chiny nie są jego jedyną ofiarą. Będą inni.
P.S. Podobał się mój artykuł? Udostępnij go w sieciach społecznościowych, najlepszy sposób na podziękowanie:)
Wykres cen EURUSD w czasie rzeczywistym
Treść tego artykułu stanowi wyłącznie prywatną opinię autora i może nie pokrywać się z oficjalnym stanowiskiem LiteForex. Materiały publikowane na tej stronie mają wyłącznie charakter informacyjny i nie mogą być traktowane jako porada inwestycyjna ani konsultacja w rozumieniu dyrektywy 2014/65/UE.
Zgodnie z przepisami prawa autorskiego artykuł ten jest chronionym obiektem własności intelektualnej, co obejmuje zakaz kopiowania i rozpowszechniania bez zgody.
