Kiedy pomoc ze strony FED nie przychodzi, trzeba działać samemu
Najlepszą obroną jest atak. Konkurencyjne banki centralne FED szybko zrozumiały, kiedy Jerome Powell pcha dolara USA . w dół. I komu, oprócz Waszyngtonowi, na tym zależy? Jeśli w 2018 ekonomiści strefy euro, Wielkiej Brytanii, Japonii, Australii i innych krajów rozwiniętych czuli się byle jak na tle rewaluacji waluty amerykańskiej, to co będzie, jeśli zacznie ona słabnąć? Pozostaje tylko jedno: pójść drogą, przetartą przez System Rezerwy Federalnej. Niby ty zacząłeś, a my podłapaliśmy. Ty zaczęłaś śpiewać, a my jesteśmy Twoim chórem. Z pozoru wszystko wygląda pięknie, jeśli jednak zastanowić się głębiej, to zaczyna śmierdzieć konkurencyjną dewaluacją.
Leżała sobie sprawa karna, leżała i nagle ją obudzono. W 2018 banki centralne z czułością przyglądały się, jak FED podwyższa stawki, szczerze mając nadzieję, iż osłabienie ich walut pozwoli niezależnemu eksportowi rozwinąć skrzydła. Nie udało się. Spadek EUR/USD okazał się niewystarczający, w sprawę wmieszały się wojny handlowe I związane z nimi spowolnienie gospodarki chińskiej oraz spadek popytu krajowego. Przyszło liczyć na zasoby krajowe, ale nawaliły Niemcy. Ich przemysł ciężko znosi proces przejścia na samochody elektryczne oraz zaostrzenie wymagań co do silników benzynowych i diesel. Tu, oczywiście, jest widoczny potencjał gwałtownego wzrostu w przyszłości, ale na razie mamy to, co mamy.
Jeśli potrzebujecie mojej pomocy, to nawet nie wiem, co Wam powiedzieć. Jedno z pierwszych wystąpień Jerome Powella w 2019 roku jasno dało do zrozumienia, że nie ma co czekać na pomoc ze strony FED. FOMC chce przeczekać na poboczu, co rynki odebrały jako zakończenie cyklu normalizacji polityki pieniężno-kredytowej i zaczęły kupować inne waluty. Niby to dolara pozbawiono dotychczasowych atutów, gdzie ma rosnąć? Wkroczyła ciężka artyleria w postaci banków centralnych. Zły przykład okazał się zaraźliwy. Zaraz po FED o swojej chęci zrobienia przerwy oznajmił Bank Kanady. Co więcej, EBC dał do zrozumienia, iż jest możliwość zwiększenia pakietu miar stymulujących w postaci LTRO. Bank Rezerw w Australii jest gotów, jeśli zajdzie taka konieczność, obniżać stawkę, a Bank Anglii straszy bezładnym Brexitem. Wszyscy oni zajmują się atakowaniem: mówią, jak to pod wpływem pogarszania się zagranicznych warunków ciężko jest miejscowym ekonomistom. A tak naprawdę kłamią. Pies pogrzebany jest w konkurencyjnej dewaluacji.
Chcecie być z ludźmi w dobrych relacjach, nie przeszkadzajcie im kłamać. Kiedy Jerome Powell mówił, iż FED może pozwolić sobie na elastyczność i cierpliwość z powodu inflacji, z pewnością kręcił. Jeszcze sześć tygodni temu, w połowie grudnia było widać, iż inflację udało się oswoić. Inna sprawa to załamanie indeksów giełdowych i słowa krytyki ze strony Donalda Trumpa. Żyć w takich warunkach nie jest łatwo. Zresztą życie częstokroć pisze takie scenariusze, że…
Dokąd teraz mają uciekać inwestorzy? FED i banki centralne emitenci jednostek pieniężnych G10 wciąż zajmują się samobiczowaniem. Pozostają waluty krajów rozwijających się. Niby wzrost globalnego apetytu na ryzyko, niska zmienność i reanimacja zainteresowania carry trade natchną ich nowym życiem. A i regulatory nie spieszą się z wykorzystywać werbalne interwencje. Bank Rosji wcale uważa, że po 70 dolar nabawi się impotencji.
P.S. Podobał się mój artykuł? Udostępnij go w sieciach społecznościowych, najlepszy sposób na podziękowanie:)
Wykres cen EURUSD w czasie rzeczywistym
Treść tego artykułu stanowi wyłącznie prywatną opinię autora i może nie pokrywać się z oficjalnym stanowiskiem LiteForex. Materiały publikowane na tej stronie mają wyłącznie charakter informacyjny i nie mogą być traktowane jako porada inwestycyjna ani konsultacja w rozumieniu dyrektywy 2014/65/UE.
Zgodnie z przepisami prawa autorskiego artykuł ten jest chronionym obiektem własności intelektualnej, co obejmuje zakaz kopiowania i rozpowszechniania bez zgody.
