Bierność regulatorów jest złudna, w każdej chwili mogą one przejść do działania
Najbardziej rześkie, niestrudzone w człowieku jest lenistwo. Po trzech latach aktywnych działań FED postanowił odpocząć, robiąc przerwę w procesie normalizacji polityki pieniężno-kredytowej. EBC, kończąc w grudniu program luzowania ilościowego chętnie posiedzi z założonymi rękami. Bank Anglii robi to już od dawna, wyjaśniając swoją pasywność brakiem jasności wokół Brexit. A Bank Japonii boi się powziąć jakiekolwiek kroki. A nuż rynki finansowe odbiorą to jako akt restrykcji? Banki centralne są leniwe, ale zanim zaczniemy ich krytykować, przypomnijcie sobie zasadę „powiedz mi kim jestem, a powiem Ci, kim Ty jesteś….”
Chęć regulatorów do posiedzenia na poboczu jest całkowicie zrozumiałe: w warunkach spowolnienia gospodarki globalnej i wzrostu wartości wspólnego zadłużenia do $66 tln, co jest równe 80% PKB, podwyższenie stawek jest w stanie pchnąć świat ku recesji. Kiedy wzrost ekonomiczny jest niski z historycznego punktu widzenia, każde zaostrzenie polityki pieniężno-kredytowej zwiększa ryzyko spadku. Lepiej już zachować wiarę w dawne ideały, przywołując inwestorów do porządku słowami: „wszystkich pieniędzy nie zarobisz, je stale drukują”. Zresztą w porównaniu ze szczytowymi znaczeniami zakresów QE w wysokości €170-200 mld zakupów obligacji w ramach programu reinwestowania dochodów jest to kropla w morzu.
- Proszę Pani, ma Pani nitkę na sobie!
- To strój kąpielowy!
Ogólnie rzecz biorąc styczniowe posiedzenie EBC okazało się dość ciekawe. Sądząc po oznakach popadania gospodarki bloku walutowego w recesję, Bank Centralny nie będzie podnosić stawki wcześniej, niż w połowie 2020. W efekcie odchodzący jesienią w odstawkę Mario Draghi pozostaje szefem regulatora, za panowania którego polityka pieniężno-kredytowa ani razu nie była zaostrzana.
Doktorze, na sali operacyjnej pytają, czy Pan idzie, czy też bez Pana zaczynać? Najprawdopodobniej bez niego. Bez Super Mario. Bez człowieka, który bardzo poprawnie i dokładnie umiał wyłapać nastroje rynków i manipulować nimi. Jakie znaczenie ma ostatnia konferencja prasowa, gdzie szef EBC, gdyby tylko chciał, z łatwością mógłby opuścić EUR/USD do poziomu 1,12, jednak nie zrobił tego. Bawiąc się słowami zdołał knuć intrygę do ostatniej chwili, chociaż osobiście mi się wydaje, iż na takie konferencje prasowe trzeba wysyłać ludzi z wadami wymowy. Dlatego jąkanie się to nie wada. To intryga. Wyobraźcie sobie, jak będą reagować rynki!
Słowa Mario Draghi nt. silnego rynku pracy, sprzyjających warunków finansowania i tanich nośników energii przypominały raczej dobrą minę do złej gry. Odnosi się wrażenie, iż człowiek przymknął oczy na problemy przemysłu produkcyjnego, aktywności biznesowej, inflacji i PKB oraz na pytanie, jak będziecie leczyć depresję [gospodarki] dumnie odpowiada, ona przecież nie jest chora!
Takim sposobem powszechna moda banków centralnych na lenistwo stają się wizytówką 2019 roku. Jakby i przyczyny są, i logika takiego zachowania, ale krytyka zaczyna świadczyć o wadach amunicji. Niby do walki z poprzednim kryzysem stawki na całym świecie były zaniżone 700 razy, aktywa na bilansach wzrosły o $12 tln, a zadłużenia zwiększyły się o 75%. Teraz na to nie może sobie nikt pozwolić. Zresztą wszystkim nie dogodzisz. To tak samo, jak po burzliwie spędzonej nocy:
- Kochany, pobierzemy się?
- Zdzwonimy się…
P.S. Podobał się mój artykuł? Udostępnij go w sieciach społecznościowych, najlepszy sposób na podziękowanie:)
Wykres cen EURUSD w czasie rzeczywistym
Treść tego artykułu stanowi wyłącznie prywatną opinię autora i może nie pokrywać się z oficjalnym stanowiskiem LiteForex. Materiały publikowane na tej stronie mają wyłącznie charakter informacyjny i nie mogą być traktowane jako porada inwestycyjna ani konsultacja w rozumieniu dyrektywy 2014/65/UE.
Zgodnie z przepisami prawa autorskiego artykuł ten jest chronionym obiektem własności intelektualnej, co obejmuje zakaz kopiowania i rozpowszechniania bez zgody.
