EBC jest bezsilny. Z pomocą QE nie rozwiąże się problemów strefy euro
Nic tak nie jednoczy ludzi, jak wspólne zabłądzenia. Jeszcze niedawno rada Zarządzająca EBC wyglądała na swego rodzaju monolit. Nie przestająca spadać aktywność biznesowa, rosnące ryzyko recesji gospodarki Niemiec, leniwa inflacja i eskalacja konfliktu handlowego USA i Chin sprawiały, że pozycja „gołębi” była nienaruszalna. Bank Centralny po prostu zobowiązany jest dać strefie euro bodziec monetarny na dużą skalę, aby wyciągnąć ją z przepaści. Tylko we wrześniu pojawiło się pytanie: „a czy pomoże”?
Moim zdaniem wrześniowe spotkanie regulatora europejskiego, jak każde zebranie niepełnowartościowych mężczyzn, powinno zaczynać się o wpół do szóstej. Obniżenie stawki depozytów z -0,4% do -0,5% kredytobiorców Starego Świata ani grzeje, ani ziębi. W warunkach związanej z wojnami handlowymi niejasności raczej nie zaczną aktywnie zwiększać inwestycji biznesowych i zaciągać w tym celu kredytów. Reanimacja QE również nie uratuje strefy euro przed spowolnieniem popytu krajowego. Jej problemy za granicami regionu i przy pomocy bodźców monetarnych nie zostaną rozwiązane. Tylko baniek na rynkach aktywów się narobi. EBC wygląda jak impotent i pozostaje mu jedynie przyglądać się własnej bezsilności z poczuciem humoru:
– Dziadku, a impotencja to coś strasznego?
– No coś Ty, wnuczku, to jak kamień z serca…
Rzeczywiście potomkom można będzie powiedzieć: „zrobiliśmy wszystko, co w naszej mocy, ale się nie udało”. Banki europejskie i tak znajdują się w opłakanym stanie, a obniżenie stawki depozytów tylko je dobije. Jednocześnie wraz ze spadkiem dochodowości obligacji europejskich, dwie trzecie z których już handluje z ujemnymi stawkami, będą zaniżać oczekiwania inflacyjne. Europę już od dawna straszy się smutnym doświadczeniem walki Japonii z deflacją, widmo tej drugiej jest coraz bliżej. Co się tyczy inflacji, to jest ona jak obrażona kobieta:
– To koniec! Odchodzę od Ciebie!
– Kim Ty jesteś? I po co przyszłaś?
Mario Draghi znajduje się w niezwykle trudnej sytuacji: do rezygnacji mało brakuje, a liczba dysydentów rośnie jak na drożdżach. Co robić, aby wszyscy byli zadowoleni? Rozstrzelać niezadowolonych! Takiej mocy szef EBC na razie nie ma, także trzeba szukać kompromisu. Z jednej strony wszystko jest proste: reanimujesz QE, sprawisz prezent Christine Lagarde i giniesz. Tym bardziej, że wszelkie małe błędy łatwo jest naprawić przy pomocy dużych błędów. Z drugiej strony do tradycyjnych „jastrzębi” rady Zarządzającej w osobie Niemiec, Holandii i Austrii gotowe są przyłączyć się Francja i Estonia. Sprawa zaczyna pachnieć ropą.
W Jackson Hole wiodący światowi bankierzy doszli do wniosku, że nie są w stanie poradzić sobie z wojnami handlowymi, ale mimo wszystko próbują. Od początku roku już 32 razy obniżano stawki i EBC stoi na progu kolejnego bodźca monetarnego. Gospodarka strefy euro wygląda strasznie. Wystarczyło na nią spojrzeć, aby zrozumieć, czym jest impotencja. Zresztą, coś dobrego w reanimacji QE i obniżeniu stawki depozytów mimo wszystko można było znaleźć: takim sposobem można dewaluować euro i ułatwić życie eksporterom Starego Świata. A potem uciec z tonącego statku, jak to zrobił Mario Draghi w listopadzie. Paradoksalnie czasem, kiedy szczury uciekają, statek przestaje tonąć…
P.S. Podobał się mój artykuł? Udostępnij go w sieciach społecznościowych, najlepszy sposób na podziękowanie:)
Wykres cen EURUSD w czasie rzeczywistym
Treść tego artykułu stanowi wyłącznie prywatną opinię autora i może nie pokrywać się z oficjalnym stanowiskiem LiteForex. Materiały publikowane na tej stronie mają wyłącznie charakter informacyjny i nie mogą być traktowane jako porada inwestycyjna ani konsultacja w rozumieniu dyrektywy 2014/65/UE.
Zgodnie z przepisami prawa autorskiego artykuł ten jest chronionym obiektem własności intelektualnej, co obejmuje zakaz kopiowania i rozpowszechniania bez zgody.
